Αλαφροστοισώτης ο βλέπων πονηρό πνεύματα, στοισά εν στοδή ώρα της ημέρας και της διαλύρας μορφάς. Οι Κύπριοι φρονούν ότι εκάστη οικία κατακείται υπο δαιμονίαν τινά ‘’στοισόν του σειδκινί, όπερ πολλάκις αποδειμεί και όταν επιστρέφη προξενεί εκ την εν ή διαμένει οικίαν καλού ή κακού. Αντίθενταν βαρυστοισώτης = ο μη ενπόλες βλέπων τα δαιμόνια. Ατσουπάς = φαίνεται να δηλός δαιμόνιον ταραχοποιού, προς ο παραβάλλονται οι ήτακτος πάδες – Κάτσε ήσυχα βρέ ατσούπα, βρέ ατσουνά μαύρε – ομοίως: βρε πειρασμέ.