Στην εποχή μου δυό μεγάλα φαντάσματα ήσαν ξακουσμένα. Το στοιχειό της Κρεπενής και το Στοιχειό του Γούλα. Έλεγαν λοιπόν ότι έμοιαζαν με αρκούδες και είχαν κουδούνια στο λαιμό το καθένα. Γκράνγκαρα, γρούνγκαρα, Γράνγκαρα, γρούνγκαρα. Περνούσαν τα μεσάνυχτα και χτυποκαρδούσαν οι ραγιάδες με τα υπερφυσικά αυτά φαινόμενα και ακουόμενα. Αλλά και τα Ζουζουλικά, που είχαν τα παληά σπίτια, κάτι γίδες, κάτι αραπάδες με τσιμπούκια με σαλβάρια, με μουστακαρέους δύο πήχες. Έτσι ο κόσμος ήταν κυριευμένος από τον φόβο και μάλιστα αν τον ίδιο καιρόν είχε συμβή κάτι αποτρόπαιο. Τότε δε οι κατεργαρέοι επωφελούντο από την ευκαιρία.