Εμφάνιση απλής εγγραφής

Τα στοιχειωνένα πετείνια

"Γιατί το λέτε στο Κακό εκείνον τον τόπον εκείγια πέρα σιμά στο Πριγιόν ;”, είπα μια βολά πρόπερσι, που ήμουν στα μπάνια του Ιζβόρ’ στο μπανιώτ’ το Λάμπη, που κάποτες κάνει και το μπάτζιο στις στρούγγες στα χωριά. “Και δεν ξέρ’ς”, μου λέει, ο Λάμπης, “γιατί το λέν’ στο Κακό; - Άμ πούθε να ξέρω”, του λέω, “εγώ είμαι από ξένο χωριό και πρώτ’ φορά προχτές ‘π’ εκεί… -Ά ! γίνκε μεγάλο κακό σ’αυτόν τον τόπο… θάφ’κε χωριό”, λέει ο Λάμπης, “γιατί οπκάτ’ απ’ το χωριό, ίσια με καμμιά τριανταριά σπίτια, μόν’ μια νύχτα κατάκατσ’ ο τόπος, ξεκόπ’κε το σκέμπ’ τ’ς Στρέγγλας γκυλίσαν κοτρώνια πέτρες μεγάλες και πολλές και σέπασαν όλο το χωριό. Δεν είδες τ’ς πεσμένες πέτρες που δείχν΄ν το χαλασμό και το φον’κό που γίν’κε; Μαναχά τα ‘ρνίθια του χωριού αυτουνού στοίχειωσαν και τρών’ τα στάρια και τα καλαμπόκια πούχαν στ’ αμπάρια τους οι χωριανοί και πολλές βολές τα μεσάν’χτα βγαίν’ν και λαλούν και να ιδής τι φόβια πούειν’ η λαλιά τ’ς! Τ’άκουσα με τα’αυτιά μ’ τόσες βολές π’αράδιζα νύχτα για να μάσω το νερό στ’αυλάκι”… - “Τ’ άκ’σα κι’ εγώ, γκουρμπάνια μ’, τα πετείνια π’λαλούσαν στο Κακό” μου λέει η Γιώταινα η κυρά, μια ‘βδομηντάρα μπάμπω Ιζβορίτ’σσα πόκανε κι’ αυτή μπάνια κι’ άκουσε τη γκουβέντα μας. “Ήμουν μικρό τσιουπί, γκουρμπάνια μ’, και πηγαινάμαν νύχτα για ξύλα μ’άλλες γ’ναίκες κα’ τη λακκιά του Κώστα κι’ ότ’ ζυγωσάμαν στο Κακό σ’μά στο πετρένιο το κόν’σμα, ‘κεί που πετρώθκε το χωριό και γίνκ΄ο χαλασμός, ακ’σάμαν τα πετείνια, που λαλούσαν έτσ’ φόβια και σάμ πήγαμαν ψίχα σ’μότερα είπαμαν τρείς βολές με το νού μας το Κύργι’ αλέησον και τσώπασαν! Τα’άκ’σε κι ο Νάσιος ο Στυλιάρας κι ο Βασίλ’ς ο αυλακάς κι η Χούγαινα κι άλλ’ χωριανοί…μοναχά που δεν τα είδαμαν, γιατ’ άμα ζ’γώσ’ άνθρωπος καιπιώνονται σαν οι πειρασμοί…μακρυγιαπεδώ… χώνουνται και κρύβουνται, γκουρμπάνια μ’, μέσα στις ρούπες σαν οι δαιμονοπείραξες… Αί ! γκουρμπάνια μ’…”

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής