Για την Υπερεία Κρήνη του Βελεστίνου

Μια μέρα που ο Βαλής εκαθόταν στον καφενέ εμπρός από τη μικρή λιμνίτσα που σχηματίζει η Υπερεία Κρήνη, είδε να βγαίνη στην επιφάνεια του νερού μια φλογέρα. Αμέσως διέταξε και την εκρέμασαν σ’΄πεναν εκεί πλάτανο της αγοράς και έβαλον φρουρούς να κρυφοκοιτάζουν για να πιάσουν εκείνον που θα (ε)σήγανε να την πάρη. Την άλλη μέρα ένας τσοπάνος περνώντας απ’εκεί, μόλις είδε τη φλογέρα έτρεξε και την επήρε με χαρά- με τη χαρά που ξαναβρίσκει κανείς ένα χαμένο πράγμα του. Συλληφθείς αμέσως ο βοσκός προσήχθη εις τον βαλήν και ανακρινόμενος απεκάλυψη ότι η φλογέρα του έπεσε σε ένα αυλάκι με νερό που είχε ανακαλύψει ένα τραγί του σε μια ρεμματιά του βουνού, και την έχασε. Και το νερό την έβγαλε στο παζάρι του Βελεστίνου. Υπο την οδηγίαν του βοσκού μετέβησαν, κατά διαταγήν του βαλή χτίστες και νταμαριέρηδες και έχησαν καλά την πηγή για να μην την ανακαλύψουν τα άλλα χωριά και πάρουν το νερό. Και όταν οι μαστόροι με τον βοσκόν έκλεισαν καλά την πηγή και εγύριζαν στο Βελεστίνο, ετυφεκίσθην εξ’ ενέδρας έξω από το χωριό, κατά διαταγήν του Βάλη, κι έτσι δεν υπήρχε κανείς για να προδώσει το μυστικό.