Ο κρυμμένος θησαυρός

Είταν παλαιά ένας ναυτ’κός και κάθε φορά που γύριζε στο νησί ήφερνε στον Τριαντάρο(70) λεφτά και χρυσάφ’ και τα ‘κρυβε σε μια τρύπα μές στη γή. Όταν γέρασε, φώναξε τ’ς γιοί τ’ και τ’ς λέει : <Εγώ κουράστ’κα πια να ταξιδεύω. Αυτό το ταξίδ΄θα ‘ναι το τελευταίο. Απέ(71) θα σας πώ που έχω κρύψ’ το θησαυρό >. Αλλ’ απ’το ταξίδ’ εκείνο δεν ξαναγύρισε.Πνίγηκε, χάθ’κε, ποιος ξέρ’ ; Έτσ’ μέν’ ακόμα κρυμμένος ο θησαυρός. (70)Χωριό της Τήνου, (71) Μετά