Του βράδ’ άμα νειριφτής κάναν άγιου να σ’ λέη ‘οτ’ είνι λιφτά ‘ς ένα μέρους, να πάς ν’αυγή κι να σφάξς ένα κόκουτα κι να σκάψς λάκκου χουρίς να τ’ πής κανινού, γιατί άμα κρένς χάνουντι τα λιφτά. Κι άμα τα πάρς να τα πάς ς’ του σπίτ’ χουρίς να κρένς ς’ στράτα γιατί φεύγνι κι σύ κονντά ησκιώνισι. (εκ Μαυρίλλου Τυμφρηστού)