Του Χατζηθαρρενιού το σπήλαιο, όπως ‘λέομεν το έχει βίος πολύ είναι στο μετόχιν των αυτής της οικογένειας. Μια βολά πήε ένας αράπης εκειά που εκοιμάτο ο ένας απ’το σπίτι κ ‘ είπεν του : Στο μετόχι σας στο τάδε μέρος έχει βίος ‘ ά πας χωρίς ‘ά μιλήσης σε καένα τίποτε. Κίνησε κι αυτός κ(αί) επήε και μπήκε μέσα στο σπήλιο εκειά βλέπει ένα μεάλο αράπη πολύ άγριο κ’ εφοήθη κ’ επόμεινε εκειά, μετά ψάχναν τον , ψάχναν τον δεν τον ηύραν πουθενά και σταμάτησαν (ν)α τον ψάχνουν. Μια άλλη μέρα πήε ο α(δ)ερφός του με τη μάννα του στο χωράφι για (ν)α σκάψουν κ ‘ έπιαεν τους βροχή κ(αί) κόντευγε βράυ κ’ έπωσε τους ο όξω απ’ ‘εώ και πηαίνουν εκειά και θέχτουν κ’ ηύρεν τον α’ερφό μετά από ώρα ο α’ερφός κ’ επόμεινε κ ‘εκείνος, γιατί ήβγεν ο αράπης. Εκειά εχάθησαν πολλοί απ’αυτήν την οικογένεια, πήα;ν και στη μάντισσα κ’ είπεν τους ότι έχει πράματι βίος πού(θ)ά ‘βρη αυτή η οικογένεια μέχρι πολλές γενιές και χρόνια, αλλά όμως πολλοί χαθήκαν, γιατί αυτός ο αράπης που τον φυλάει είναι πολύ άγριος