Του γιατρού του Λεμπέση η μητέρα από τα Βουνάρια πήγαινε ένα πρωί να μαζάψη ξύλα και βρήκε στο δρόμο έναν Αράπη κι’ έβοσκε τάλλαρα, έβγανε λοιπ’ον την ποδιά της κι’ αρχίνησε ναν τηνε ρίχνει απάνω τους και να τα σκεπάζη. Όσα σκέπαζε μένανε στον τόπο δεν το κουνάγανε, ώσπου ήρθε ο Αράπης και τη χτύπησε με τη μαγκούρα και την κοψομέσασε. Και μάζωξε τα τάλλαρα και τάβαλε στην ποδιά της αλλά δε μπόρηγε ναν τα σηκώση γιατί την είχε κουψομεσασμένη ο Αράπης και τακρυψε κάπου εκεί κοντά κι ήρθαν τα παιδιά της την άλλη μέρα και τα πήραν. Μια άλλη γριά είδε τα φλουριά μπροστά της και πηδάγανε και είπε : <Λεφτούλια! Λεφτούλια! Κι’ έγιναν λεφτούλια ώστε που πέθανε είχε ένα μπομπάκι κι (μικρό πήλινο δοχείο) γεμάτο δίλεφτα και μονόλεφτα.