Λογάρι. Υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά παρουσιάζονται πλούσιοι. Γι αυτούς λένε πως ηύρανε λογάρι.Δεν είναι άγνωστο πως κάτω από τη γή υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και μάλιστα στην Κρήτη, όπου υπήρξαν τόσες χαμένες πολιτείες. Πιστεύουν πως ένας αράπης ονειρεύει τους ανθρώπους που και πως θα βρούν το λογάρι, αλλά δεν πρέπει να το μολοήσουν,γιατί αντί για χρυσάφι θα βρούν κάρβουνα. Η Αννα Συλιγαρδάκι διηγείται : ‘’Σ’ένα χωργιό των Χανίων ένας νέος είδε στον ύπνο ντου πως σ’έναν τόπο υπήρχε ένας χρυσός αργαλειός και 7 κουρουπάκια λίρες,χωσμένα μέσα στο χώμα. Το είπε σε δυό αντρειωμένους κι’ αυτοί συμβουλευτήκανε ένα μάγο Παπά. Ο Παπάς τους είπε : Πάρετε τούτα τα διαβαστικά, να τα κρατή ο ένας στην κεφαλή του απάνω μέσα από το σκούφο του.Να πάρετε κι’ ένα μαύρο πετεινό. Στο σημείο που θα σταθή να κράξη ο μαύρος πετεινός εκεί να σκάψετε. Να κάψετε τα χαρθιά, να σφάξετε τον πετεινό, και να πάρετε το χρυσάφι. Ό’τι δήτε να μη φοβηθήτε. Επήγαν και οι τρείς νέοι, αλλά ξεχάσανε να κάψουνε τα χαρθιά. Εσφάξανε τον πετεινό κι’ αρχίσανε να σκάβουν. Σιγά σιγά αρχίσανε να βγαίνουν φωθιές από το χώμα. Οι δύο φοβηθήκανε και φύγανε. Αυτός που είχε τα χαρθιά στον σκούφον του επόμεινε και είδε μια στιγμή να βγαίνουν δαιμόνια δεμένα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάνα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάκι. Έτρεχε έτρεχε πάει σ’ένα γειτονιδάκι (μικρό χωργιό) και τα δαιμόνια τπν κυνηγούσαν. Για την κακήν του μοίρα πέφτει ο σκούφος με τα χαρθιά, τα πέρνπυν οι δαιμόνοι και πομένει ξερός ο άνθρωπος. –Ήτανε πάλι σ’ένα χωργιό τσή Γεράπετρος, εδά εδά τα’ ύστερους χρόνους, μα πριχού την Ένωση, μια σπιθιά κι’ είχενε 7 γιούς και μια μοναχοθυγατέρα. Μιάν αργαντινή εφάνηκε στον ύπνο τσή μάνας ένας αράπακας και τσήπενε : <Να πάς στην ασφεντρουλιά πούναι στον τάδε ντόπο και να βαστάς τρία κεργιά. Να πάς τα μεσάνυχτα, να βαστάς λιβάνι, ν’ ανάψης φωθιά, να βάλης λιβάνι και ν’ ανάψης και τα κεργιά. Ύστερα θα σκάψης στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς να βρής ένα λεκανιδάκι χρ4υσά φλουργιά. Αμά να πάς αμοναχή σου και να μην το θαρρέψης κιανενούς. Σκώνεται η γυναίκα ταδέ αύριο, πάει παίρνει 3 κεργιά και λιβάνι,ανημένει να νυχθιάση κι’ απίς εποκοιμήθηκεν η φαμελιά τζη, φεύγει κατσά κατσά και πάει στην οξοργιά εκειά πούτονε η ασφεντρουλιά. Πάει, άφτει φωθιά, βάνει λιβάνι, άφτει και τα κεργιά, ως καθώς τσείχενε αρμηνεμένα ο αράπης, σκάφτει στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς και ίντα να δή ! ένα πιτήδιο πιτήδιο  λεκανιδάκι γεμάτο χρυσά φλουργιά.Πέρνει τα πάει στο σπίτι τζη. Δεν τως είχενε λεωμένα κουβέντα και τως εφάνηκε μεγάλο παράξενο που τάβρενε τοσανά φλουργιά. Ο γέρος τση εψυλιάστηκε μα μουδέ δεν ερώτηξε. Μα ίντα χάρη διάφορο. Απού τα 7 αρσενικά παιδιά τα 3 σκοτωθήκανε στον πόλεμο, τα δύο εδικοθανατίσανε, ο γιατρός εκουζουλάθηκε κι’ η θυγατέρα ήπαθε λούβα και την έχουνε στην Σπιναλόγγα. –Μιαν άλλη πάλι γυναίκα εμολόγησε του αντρούς τση, γιατί εφοβήθηκε και δεν εμπόργιε να βαστάξη μυστικό, και πήγανε και σκάψανε μαζί μαζί στη ρίζα μιάς βελανιδιάς και βρήκανε ένα γκουρουπάκι βελάνια ξερά και τα πετάξανε του χοιρού ντως και τάφαε.  (διηγήσις της Γιαγιάς μου Ασπασίας) –Είναι βέβαιο πως ότι να κάμης συναλλήκι(νταλαβέρι) με δαιμόνους μπορά γενής πλούσος, αμά έχεις κακά ξεμπερδέματα

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.

Λογάρι. Υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά παρουσιάζονται πλούσιοι. Γι αυτούς λένε πως ηύρανε λογάρι.Δεν είναι άγνωστο πως κάτω από τη γή υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και μάλιστα στην Κρήτη, όπου υπήρξαν τόσες χαμένες πολιτείες. Πιστεύουν πως ένας αράπης ονειρεύει τους ανθρώπους που και πως θα βρούν το λογάρι, αλλά δεν πρέπει να το μολοήσουν,γιατί αντί για χρυσάφι θα βρούν κάρβουνα. Η Αννα Συλιγαρδάκι διηγείται : ‘’Σ’ένα χωργιό των Χανίων ένας νέος είδε στον ύπνο ντου πως σ’έναν τόπο υπήρχε ένας χρυσός αργαλειός και 7 κουρουπάκια λίρες,χωσμένα μέσα στο χώμα. Το είπε σε δυό αντρειωμένους κι’ αυτοί συμβουλευτήκανε ένα μάγο Παπά. Ο Παπάς τους είπε : Πάρετε τούτα τα διαβαστικά, να τα κρατή ο ένας στην κεφαλή του απάνω μέσα από το σκούφο του.Να πάρετε κι’ ένα μαύρο πετεινό. Στο σημείο που θα σταθή να κράξη ο μαύρος πετεινός εκεί να σκάψετε. Να κάψετε τα χαρθιά, να σφάξετε τον πετεινό, και να πάρετε το χρυσάφι. Ό’τι δήτε να μη φοβηθήτε. Επήγαν και οι τρείς νέοι, αλλά ξεχάσανε να κάψουνε τα χαρθιά. Εσφάξανε τον πετεινό κι’ αρχίσανε να σκάβουν. Σιγά σιγά αρχίσανε να βγαίνουν φωθιές από το χώμα. Οι δύο φοβηθήκανε και φύγανε. Αυτός που είχε τα χαρθιά στον σκούφον του επόμεινε και είδε μια στιγμή να βγαίνουν δαιμόνια δεμένα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάνα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάκι. Έτρεχε έτρεχε πάει σ’ένα γειτονιδάκι (μικρό χωργιό) και τα δαιμόνια τπν κυνηγούσαν. Για την κακήν του μοίρα πέφτει ο σκούφος με τα χαρθιά, τα πέρνπυν οι δαιμόνοι και πομένει ξερός ο άνθρωπος. –Ήτανε πάλι σ’ένα χωργιό τσή Γεράπετρος, εδά εδά τα’ ύστερους χρόνους, μα πριχού την Ένωση, μια σπιθιά κι’ είχενε 7 γιούς και μια μοναχοθυγατέρα. Μιάν αργαντινή εφάνηκε στον ύπνο τσή μάνας ένας αράπακας και τσήπενε : <Να πάς στην ασφεντρουλιά πούναι στον τάδε ντόπο και να βαστάς τρία κεργιά. Να πάς τα μεσάνυχτα, να βαστάς λιβάνι, ν’ ανάψης φωθιά, να βάλης λιβάνι και ν’ ανάψης και τα κεργιά. Ύστερα θα σκάψης στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς να βρής ένα λεκανιδάκι χρ4υσά φλουργιά. Αμά να πάς αμοναχή σου και να μην το θαρρέψης κιανενούς. Σκώνεται η γυναίκα ταδέ αύριο, πάει παίρνει 3 κεργιά και λιβάνι,ανημένει να νυχθιάση κι’ απίς εποκοιμήθηκεν η φαμελιά τζη, φεύγει κατσά κατσά και πάει στην οξοργιά εκειά πούτονε η ασφεντρουλιά. Πάει, άφτει φωθιά, βάνει λιβάνι, άφτει και τα κεργιά, ως καθώς τσείχενε αρμηνεμένα ο αράπης, σκάφτει στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς και ίντα να δή ! ένα πιτήδιο πιτήδιο λεκανιδάκι γεμάτο χρυσά φλουργιά.Πέρνει τα πάει στο σπίτι τζη. Δεν τως είχενε λεωμένα κουβέντα και τως εφάνηκε μεγάλο παράξενο που τάβρενε τοσανά φλουργιά. Ο γέρος τση εψυλιάστηκε μα μουδέ δεν ερώτηξε. Μα ίντα χάρη διάφορο. Απού τα 7 αρσενικά παιδιά τα 3 σκοτωθήκανε στον πόλεμο, τα δύο εδικοθανατίσανε, ο γιατρός εκουζουλάθηκε κι’ η θυγατέρα ήπαθε λούβα και την έχουνε στην Σπιναλόγγα. –Μιαν άλλη πάλι γυναίκα εμολόγησε του αντρούς τση, γιατί εφοβήθηκε και δεν εμπόργιε να βαστάξη μυστικό, και πήγανε και σκάψανε μαζί μαζί στη ρίζα μιάς βελανιδιάς και βρήκανε ένα γκουρουπάκι βελάνια ξερά και τα πετάξανε του χοιρού ντως και τάφαε. (διηγήσις της Γιαγιάς μου Ασπασίας) –Είναι βέβαιο πως ότι να κάμης συναλλήκι(νταλαβέρι) με δαιμόνους μπορά γενής πλούσος, αμά έχεις κακά ξεμπερδέματα

dc.contributor.author	Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
dc.coverage.spatial	Κρήτη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:07Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:07Z
dc.date.issued	1949
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/294384
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Λογάρι. Υπάρχουν άνθρωποι που ξαφνικά παρουσιάζονται πλούσιοι. Γι αυτούς λένε πως ηύρανε λογάρι.Δεν είναι άγνωστο πως κάτω από τη γή υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και μάλιστα στην Κρήτη, όπου υπήρξαν τόσες χαμένες πολιτείες. Πιστεύουν πως ένας αράπης ονειρεύει τους ανθρώπους που και πως θα βρούν το λογάρι, αλλά δεν πρέπει να το μολοήσουν,γιατί αντί για χρυσάφι θα βρούν κάρβουνα. Η Αννα Συλιγαρδάκι διηγείται : ‘’Σ’ένα χωργιό των Χανίων ένας νέος είδε στον ύπνο ντου πως σ’έναν τόπο υπήρχε ένας χρυσός αργαλειός και 7 κουρουπάκια λίρες,χωσμένα μέσα στο χώμα. Το είπε σε δυό αντρειωμένους κι’ αυτοί συμβουλευτήκανε ένα μάγο Παπά. Ο Παπάς τους είπε : Πάρετε τούτα τα διαβαστικά, να τα κρατή ο ένας στην κεφαλή του απάνω μέσα από το σκούφο του.Να πάρετε κι’ ένα μαύρο πετεινό. Στο σημείο που θα σταθή να κράξη ο μαύρος πετεινός εκεί να σκάψετε. Να κάψετε τα χαρθιά, να σφάξετε τον πετεινό, και να πάρετε το χρυσάφι. Ό’τι δήτε να μη φοβηθήτε. Επήγαν και οι τρείς νέοι, αλλά ξεχάσανε να κάψουνε τα χαρθιά. Εσφάξανε τον πετεινό κι’ αρχίσανε να σκάβουν. Σιγά σιγά αρχίσανε να βγαίνουν φωθιές από το χώμα. Οι δύο φοβηθήκανε και φύγανε. Αυτός που είχε τα χαρθιά στον σκούφον του επόμεινε και είδε μια στιγμή να βγαίνουν δαιμόνια δεμένα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάνα με αλυσσίδες, τότε τον ήπιασε κι’ αυτόν ο φόβος και τώβαλε στ’αγλάκι. Έτρεχε έτρεχε πάει σ’ένα γειτονιδάκι (μικρό χωργιό) και τα δαιμόνια τπν κυνηγούσαν. Για την κακήν του μοίρα πέφτει ο σκούφος με τα χαρθιά, τα πέρνπυν οι δαιμόνοι και πομένει ξερός ο άνθρωπος. –Ήτανε πάλι σ’ένα χωργιό τσή Γεράπετρος, εδά εδά τα’ ύστερους χρόνους, μα πριχού την Ένωση, μια σπιθιά κι’ είχενε 7 γιούς και μια μοναχοθυγατέρα. Μιάν αργαντινή εφάνηκε στον ύπνο τσή μάνας ένας αράπακας και τσήπενε : <Να πάς στην ασφεντρουλιά πούναι στον τάδε ντόπο και να βαστάς τρία κεργιά. Να πάς τα μεσάνυχτα, να βαστάς λιβάνι, ν’ ανάψης φωθιά, να βάλης λιβάνι και ν’ ανάψης και τα κεργιά. Ύστερα θα σκάψης στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς να βρής ένα λεκανιδάκι χρ4υσά φλουργιά. Αμά να πάς αμοναχή σου και να μην το θαρρέψης κιανενούς. Σκώνεται η γυναίκα ταδέ αύριο, πάει παίρνει 3 κεργιά και λιβάνι,ανημένει να νυχθιάση κι’ απίς εποκοιμήθηκεν η φαμελιά τζη, φεύγει κατσά κατσά και πάει στην οξοργιά εκειά πούτονε η ασφεντρουλιά. Πάει, άφτει φωθιά, βάνει λιβάνι, άφτει και τα κεργιά, ως καθώς τσείχενε αρμηνεμένα ο αράπης, σκάφτει στη ρίζα τση ασφεντρουλιάς και ίντα να δή ! ένα πιτήδιο πιτήδιο λεκανιδάκι γεμάτο χρυσά φλουργιά.Πέρνει τα πάει στο σπίτι τζη. Δεν τως είχενε λεωμένα κουβέντα και τως εφάνηκε μεγάλο παράξενο που τάβρενε τοσανά φλουργιά. Ο γέρος τση εψυλιάστηκε μα μουδέ δεν ερώτηξε. Μα ίντα χάρη διάφορο. Απού τα 7 αρσενικά παιδιά τα 3 σκοτωθήκανε στον πόλεμο, τα δύο εδικοθανατίσανε, ο γιατρός εκουζουλάθηκε κι’ η θυγατέρα ήπαθε λούβα και την έχουνε στην Σπιναλόγγα. –Μιαν άλλη πάλι γυναίκα εμολόγησε του αντρούς τση, γιατί εφοβήθηκε και δεν εμπόργιε να βαστάξη μυστικό, και πήγανε και σκάψανε μαζί μαζί στη ρίζα μιάς βελανιδιάς και βρήκανε ένα γκουρουπάκι βελάνια ξερά και τα πετάξανε του χοιρού ντως και τάφαε. (διηγήσις της Γιαγιάς μου Ασπασίας) –Είναι βέβαιο πως ότι να κάμης συναλλήκι(νταλαβέρι) με δαιμόνους μπορά γενής πλούσος, αμά έχεις κακά ξεμπερδέματα
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Ευαγγελία Κ. Φραγκάκι, Συμβολή στά λαογραφικά τής Κρήτης, Αθήνα, 1949, σελ. 78-80
dc.relation.sourceindex	Συμβολή στα λαογραφικά της Κρήτης
dc.relation.sourcetype	Βιβλίο
dc.description.bitstream	D_PAA_03112w, D_PAA_03112w2
dc.informant.name	Ασπασία
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.subject.legend	Παράδοση Κ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές