Πολλαί και διάφοροι προλήψεις επικρατούσι παρά τω λαώ περί την ανευρισκομένυν εντός της γής αρχαίων θησαυρών. Μιαν τούτων είναι και η εξαής : Οι ευρίσκοντες θησαυρόν, αφού ανασκάψωσιν αυτόν οφείλουσι πρία ή εγγίσωσιν αυτόν να αφήσωσι να μένωσιν επ’ αυτού σταγόνες τινές αίματος ή εκ του ιδέαν σώματος ή εκ τινός προς τούτο κομισθέντος ζώου. Άλλως έχουσι να νουφέρωσι τα πάνδεινα και να πάθωσι σωματικούς παραβαίνοντες τον νόμον τούτον. Εις το χωρίον μου, Καβούσιον Ιεραπέτρας εν Κρήτη, γραία τις οθωμανίς ονειρευομένη θησαυρόν και ανασκάπτουσα είς το υποδεικνυόμενον μέρος ίφερε μεθ’αυτής και τινα αμνόν ίνα τον θύση επ’αυτού όταν τον ανακαλύψη. Άλλος δε της. Εκ Νεοχωρίου (Νεαπόλεως)Μιραμβέλλου, μη συμμορφωθείς προς το όθιμον τούτο, αλλά τολμήσας να λάβη αμέσως δια των χειρών του τα ανακαλυφθέντα νομίσματα, υπέστη βλάβην σωματικήν και ανέμεινεν ίκτοτε παράλυτος. Όλαι αι ανωτέρες ιδέας έχουσι την πηγήν την εις αρχαιτάτας παροιμίας προλήψεις αναφερομένας υπό του Παυσανίαν (Λακωνικά XVI 9,10 ) (ΚΑΙ Αρκαδικά XXXIV 2)Σημειωτέον δε ότι όπως σήμερον τα θαύματα των αγίων διαφημίζονται πανδήμως ούτω και τον παλαιόν καιρού συνέβαινε, ίς εκ τούτου προήρχοντο και ερριζήν το σαμά του δεισιδαιμονία του λαού διάφορας προλήψεις.