Από το Κάστρο το δ’κό μας επικοινωνούσε στη Γουρ’νωτή. Εκεί πάνου ήταν φρούριο (έχει τείχια). Ήταν πολεμίστρα, παρατησειτήρια. Εσκάψαμε να βρούμι παράδες, δε βρήκαμε. Ικεί μέσα στη Γουρνωτή βρίσκονται ένα Τουλούμ΄λίρες. Ήταν ένας κλέφτης από δώ, ο Κατσόγιαννος (Κατσόανος). Είχι χρόνια σκοτώσ’ έναν Τούρκο στα Βαρκά, στη βρύσ’ (στο Καστρί κι έγειρε στο Παλιορωμέικο. Όντας γίνηκε το Ελληνικό, του λένε οι άλλοι κλέφτες. – Θα πάς στο παλιοχώρ’ (στο Καστρί απουκάτ’) κι θα βρής χρήματα. Έπειτα θα πάς στην Γουρνωτή,είν’ ένας δέντρος μεγάλος :Τρί’ αδέρφια. Δες τα τρία αδέρφια, εκεί κοντά, δεξιά-αριστερά, θα μιτρήσ’ς τρία καρνοφύλλια. Απα στα 3 καρυοφύλλα θα βαρέσ’ς και θα βρής ένα τουλούμ’ λίρις. Αυτός δεν απολόγησε, δεν πήγι. Νειρεύεται μια γυναίκα : θα πάρ’ς και το Λιά Καραγιάννη, να σκάψ’ς στο Παλιοχώρ’ (άλλο μέρος) και θα βρής τα λεφτά. Πηγαίνει και βρήκε τα χρήματα (της τα ‘φαγαν οι συγγνήδες ύστερα). Μαθαίν’ έπειτα ο Κατσόανος. Δε ο Κατσόανος μαθαίν’ ότι βρέθηκαν τα λεφτά και λέει :- Θα πάω και στη Γουρνωτή, απ’ μου ‘παν οι κλέφτες. Πάλι όμως δεν πήγε. Κι είν’ ακόμα τα λεφτά εκεί. Χάθ’καν τα δέντρα. Σκάψαμι, δεν βρήκαμε τίποτα. Πέθανε αυτός ελεεινός και ταλαίπωρος. (Παλιορωμέικο= ελεύθερη περιοχή, δε= ηδέ,αφ’ετέρου)