Τοπακάδες : Δηιγούνται ότι είναι παμμεγέθεις όψεις φέροντες και πτερά δοξάζουν δε ότι ούτοι φυλάττουν χωσμένους θησαυρούς μεγάλους συνήθως υπό ερείπεια φρουρίων αρχαίων και τους μεταφέρουν όπου βούλονται. Οι Τσοπακάδες αύτως άπαξ του ινιαυτού την ισπέραν του αγίου Κωσταντίνου ιξάγουν και απλώνουν τους θησαυρούς τούτους επί της γής και της καθορίζουν από την υγρασίαν δια να μη βλαφθούν και πάλιν τους κρύπτουν. Όταν δε πρόκειται να παραχωρήσουν κανένα των θησαυρών τούτου είς τινα έν πρώτους στέλλουν εις αυτόν ενύωνιον και δια του ενυωνιάσματος προτείνουν την απόφασιν του, ως αντάλλαγμα δε ζητούν έψυχον ζώον ή άνθρωπον πρός θυσίαν κελ. Και αν ο ενυπνιασθείς εκτελέση την αίτησιν του τοπακάδων λαμβάνει ακωλύτως τον παραχωρούμενον θησαυρόν, ειδεμή τον χάνει, αλλά και κατά τας δύο περιπτώσεις δεν πρέπει να εκμυστηρευθή τίποτα εις ουδένα, διότι κινδυνεύη να κακοπάθη. Τινές μη φοβούμενοι τους ηρημένους Τοπακάδες πριν εννωνιασθούν τρέχαν εις πολλά μέρη και προ πάντων εις τα βουνά και ζητούν τοιούτους θησαυρούς. Κατά την εν τω μικρώ Αύμω περιοδείαν μου τω 1870 ιδίους άμμασιν είδον πολλά μέρη εσκαμμένα προς εύρεσιν θησαυρών. Το δε περιργότερον ότε είχον αναβή είς μίαν των κορυφών του όρους τούτου παρά το χωρίον Πασπαλά προς παρατήρησον ινός μεγάλου βυράρθου ένθα το καλοκαίριον διατηρείται χών τούτο εκλαβόντες οι ιδόντες με ως σκόπευσον προς ανακάλυψιν θησαυρού μετέβησαν και επί ικανάς ημέρας έσκαπτον, αλλά κατ’ατυχίαν την απέτυχαν.