Εις το βουνό του Παπίγγου (τμήμα της οροσιεράς Τύμφης) και εις υψόμετρον περίπου 2.000 μ. υπάρχει μια λίμνη, που λέγεται Δρακόλιμνη, ήτις έχει περάμετρον 314μ. Η λίμνη αυτή πιθανώς είναι κρατήρ παλαιού ηφαιστείου, διότι εις το κέντρον της δεν ημπόρεσαν να βρούν πυθμένα και φαίνεται μαύρο το νερό. Εις την λίμνην αυτήν οι κτηνοτρόφοι ποτίζουν τα ποίμνιά των κατά την θερινήν περίοδον, επίσης δε λούζονται τα όρνια (μεγάλα άγρια πουλιά σαν αετοί τα είδα βρεγμένα, τα πλησίασα, δεν μπορέσαν δε να πετάξουν από το πολύ νερό που είχαν τα φτερά τους) Στην λίμνη αυτή ζή είδος μεταξύ βατράχου και ψαριού με 4 πόδια που ζούν με όλο το κρύο και το χιόνι που ανέρχεται άνω των 10 μ. Μακράν της λίμνης αυτής εις 10 ωρόν περίπου απόστασιν υπάρχει το όρος Σμόλικας (οροσειρά της Πίνδου) και εις υψόμετρον 2350 περίπου υπάρχει ετέρα με μικροτέραν περίμετρον της Δρακόλιμνης. Ο λαός λέγει, ότι υπήρχαν δύο δράκοι, ένας εις την Δρακόλιμνην του Παπίγγου και ο άλλος εις την Δρακόλιμνην του Σμόλικα, οι οποίοι ήσαν τόσον ισχυροί και δυνατοί, ώστε επάλευαν από τας μακρινάς των θέσεις και πετούσαν βράχους δια να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον. Τα πετρώματα γύρω από την Δρακόλιμνην του Παπίγγου είναι άσπρα και πέριξ της λίμνης υπάρχουν βράχοι φακόχρωμοι, ενώ αντιθέτως εις την Δρακόλιμνην του Σμόλικα υπάρχουν πετρώματα φακόχρωμα και τεμάχια βράχων με λευκόν χρώμα. Τα περισσότερα δε τεμάχια βράχων είναι είς την Δρακόλιμνην Παπίγγου. Απ’αυτό ο λαός πιστεύει, ότι ο δράκος του Σμόλικα ήταν ισχυρότερος και ενίκησε τον άλλον. (Κατά τον Μιχαήλ Ζδούκον εκ Λυκοράχης, ετών 62, τα νερά της Λίμνης του Σμόλικα καταλήγουν στα Θεσσαλία, όπως του έχουν διηγηθή γέροντες).