Πίνδος

Ο γιός του Μακεδόνα Πίνδος, φθονημένης απ’τ ’αδέρφια του για την ομορφιά του και την φρονιμάδα του, κατοίκησε στο βουνό αυτό, που πήρε και τα’όνομα του. Ζούσε εδώ στο βουνό, κυνηγώντας ζαρκάδια. Μια μέρα ψάχνοντας τ’άντρα για κυνήγι, άκουσε μια φωνή να τον προστάζει να μην αγγίξει τα ζαρκάδια. Την άλλη μέρα ξαναπήγε στο ίδιο μέρος και παρατηρώντας είδε ένα δράκο να σηκώνει απειλητικά το κεφάλι. Ο Πίνδος δεν φοβήθηκε. Έδωσε στο δράκο να φάει απ’το κυνήγι του. Έτσι ο δράκος καθόλου δεν τον πείραξε. Σε κάθε κυνήγι του, ο Πίνδος περνούσε στο μέρος, που φώλιαζε ο δράκος και του ‘δινε τροφή. Μια μέρα τα’αδέλφια του παραφυλάζανε το βουνό και σκοτώσανε τον Πίνδο. Ο Πίνδος όμως πριν πεθάνει πρόφτασε να φωνάξει το φίλο του το δράκο, που καταφθάνοντας έπνιξε τους φονιάδες. Ο δράκος έμεινε κοντά στο Πίνδο, φυλάγοντας το σώμα του ώσπου ήρθαν οι φίλοι του και τον θάψανε. (Βλέπετε μυθικήν παράδοση , Αιλιανού ιστορία περί ζώων. Βλ. Μ. Πολίτου παραδόσεις Β σελ. 1024= 5 σημ. 3 και μελετίου Μητροπολίτη Αθηνών Γεωγραφία.)