Παράδοσις περί του Βουνού-Ξηροβουνίου ή Περάνθης-Άρτης.
‘’Του β’΄νό αυτό δεν ήταν ιδώ τουμ παλιό κιρό αυτό το φίραν τρείς δράκοι, που ‘ταν αδέρφια, από μακρυά στ’ μ’πλατ’ τ’ς. Άμα έφτασαν σιμά σ’ν Άρπα, οι δύο δράκοι που ‘ταν σ’ν άκρ’, θέλ’σαν να σκουτώσουν του μεσιανό, γιατί τ’ ς γέλαι κι βάσταγαν αυτοί τους βάρους κι’αυτός στ’ μέσ’ δε βάσται καθόλου. Ταφίνουν χωρίς να νοιώση κι φέγουν κ’έτσ’ του μεσιανό τουν πλάκουσι του β’νο. Αυτός τότις βάν’ούλα τα δυνατά τα’ κι’ ανά μνιά τρύπα κι’βγαίν’ απ’ πάν απ’ του βνό. Τα ‘χασι κι δεν ήξερι που να πάη, κι’ έτσι έκατσι αυτού στ’Δρακότρυπα. [ Άρτα=εννοείται, τότε δεν υπήρχε πόλις Άρτα (ως παρατηρεί ο διηγούμενος την παράδοσιν), άκρ’=δηλαδή ο προπορευόμενος και ο όπισθεν ερχόμενος, μεσιανό= το μεσαίον, Δρακότρυπα= πρόκειται περί της Δρακότρυπας, που αναφέρει η προηγούμενη παράδοσις.] (Σημείωση : Eις πλείστα παραμύθια αναφέρονται ‘’δράκοι’’ κινούντες όρη.)
Τόπος Καταγραφής
ΉπειροςΧρόνος καταγραφής
1929Πηγή
Παναγ. Β. Παπασπύρου, Λαογραφική συλλογή. Ήπειρ. Χρον. Έτος Δ' (1929) σελ. 159, αρ. 2Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Ηπειρωτικά Χρονικά, Δ, ΠεριοδικόΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT