Ο Δρακόσπηλιος

Στα Παραείσια της Μονολίθου κοντά σ’ένα γκρεμμό έχει έχει έναν πολύ όμορφον σπήλιο που τον λέν Δρακόσπηλιο γιατί κατοικούσεν εκεί μέσα ένας δράκος. Ο δράκος αυτός εξουσίαζεν όλον το μέρος εκείνο κι’είχεν κι’έναν ωραίο περιβόλι, που δείχνουν ίσα με σήμερα τον τόπον και το λέν Παραείσια (Παραδείσιος κήπος.)Τον κήπον αυτόν έζεχνε με τα μπροστινά δόντια του που’ταν σαν τσάππες. Μιαν αυγήν παραμονή του Σταυρού μια Μονολιθιατοπούλα επήεν εκεί να κόψη κλαδιά. Ως την είδεν ο δράκος την άρπαξε και την πήρε στον σπήλιο του. Εκεί μέσα την είχεν κλεισμένην και για να μην του φύη έγλυφε τα πόδια της πολλές ημέρες και τα ‘καμεν λεφτά σαν τσιγαρόχαρτο. Δεν είξερε πώς να γλιτώση από τα χέρια του η κόρη και μια μέρα ύστερα απού να χρόνο εκεί που τον εψείριζε πάνω στα γόνατά της τον εποκοίμησε. Μαμαλιστή τότες έφυ(γ)εν από τον σπήλιο λέγοντας από μέσα της : -Ας είχεν την χάριν ο Σταυρός την δόξαν ο Νικήτας. Μάνα κι’ας ξημερώνουμουν στην πόρταν του σπιτιού μας που’ναι γιορτή δική μας. Ο δράκος που τον θυμό του ένοιξε μιαν τρύπα στο σπήλιο με τα δόντια του. (Δρακόσπηλος= Το σπήλαιον αυτό κατά την γνώμην μας είναι το Πανείον ακρωτήριον της αρχαίας Ρόδου.)