Το κάστρο της νεράιδας

Σκυλοκέφαλοι : άνθρωποι με σκύλινο κεφάλι. Σώζεται ζωηρή ακόμα στην Ήπειρο η τρομερή παράδοση της Επιδρομής των Σκυλοκεφάλων, υπο την αρχηγίαν του Σκυλοκέφαλου Βασιλιά τους. Όταν είμουν μικρό παιδί και μας μολογούσαν οι γριές τες νύχτες του χειμώνα διάφορα παραμύθια των Σκυλοκεφάλων, κοιμώμουν κι’ωνειρευόμουν όλην την νύχτα τους φοβερούς Σκυλοκεφάλους. Οδηγούμενος από τον Προκόπιο, συγγραφέα ντου έκτου αιώνα, επί Ιουστινιανού (527-565) ο οποίος έγραψε το Χρονικόν : Ιουστινιανού Κτίσματα (περί τα 550 μ.Χ) στο οποίον αναφέρει την καταστροφήν των δύο πόλεων <Τέκμωνας> ανατολικώς των Ιωαννίνων, στο λόφο της Γαστρίτσας, όπου φαίνονται ερείπια αρχαίας πολιτείας, και Ευροίας δυτικώς κατά την ακρόπολη της Καστρίτσας, από τους κατοίκους των οποίων συνοικίστοικαν τα Γιάννινα, (και δεν αναφέρει μεν ονομαστικώς τα Γιάννινα, αλλ’από την περιγραφήν, που κάνει, είναι ασφαλαίς τα Γιάννινα) ταυτίζω την καταστροφήν αυτών των δύο πόλεων με την εισβολή των Οστρογότθων (523μ.Χ) υπο την αρχηγία του Τωτίλα, οι οποίοι Οστρογότθοι κατέστρεψαν στο διάβα τους, απ’άκρη σ’άκρη, την Ήπειρο. Οι Οστρογότθοι λοιπόν κατά την εικασίαν μου είναι οι ‘’Σκυλοκέφαλοι’’ των Ηπειρωτικών παραδόσεων ή παραμυθιών, διότι δεν μπορούμε να τους ταυτίσουμε με τους Σέρβους που επέδραμαν στην Ήπειρο με φωτιά και σίδερο, υπό την αρχηγία του βασιλιά τους Δουσίαν (1331-1333)διότι οι Σέρβοι είταν γνωστοί ως έθνος κι’όχι άγριοι στην μορφή, και δεν μπορούσαν να ονομαστούν Σκυλοκέφαλοι. Τον καιρό μάλιστα, που είμουν μικρός τραγουδούσαν στο χωριό μου (Σούλι Χρηστοβασίλη)και στα περίχωρα του πολλά τραγούδια, που δεν σώζονται σήμερα (Τσερκοβίτσα, Κρετούνιστα, Ράικου). Θυμούμαι έξη μόνον στίχους ενός τραγουδιού που έλεγε : Κάτω στην Άι-Παρασκευή με τους παχνούς τους ήσκιους χορός μεγάλος, γένονταν, μεγάλο πανηγύρι, κτλ.