Ήταν ένα χωριό στου φουρνομύτη, τώρα είναι χαλάσματα, κι εκεί καθόντασε σκυνοκεφάλοι που τρώγανε ανθρώπους κι’ ήρθαν και πήραν μια γυναίκα από το Παλιοχώρι (Τσίχλα). Εκεί στο Παλιοχώρι δεν το ξέρανε πως τρώνε ανθρώπους και τη δώκαν την κοπέλα. Πέρασε καιρός, πήγε ένας αδερφός της να την ιδή. Όταν έφτασε στο χωριό η αδερφή του έλειπε για τα ξύλα και πιάσανοι σκυνοκεφάλοι και ήτον σφάξαν σαν αρνί. Τόνε λιανίσανε, τονε βάλαν μέσα σ’ένα κιούπι, και τον παστώσαν, σάμπως παστώνουν το χοιρινό. Η αδερφή του δεν ήξερε τίποτε. Σαν περάσαν πέντε-δέκα μέρες, της είπαν : - Άειντε να βγάλης παστό, να βάλης φαί να φάμε. –Τι φαί να φτιάσω να φάμε ; Βγάλε από το κιούπι, πόχουμε κρέας παστό. Ο αδερφός της ήταν αρραβωνιασμένος και φόρηγε δαχτυλίδι, την αρρεβώνα. Πήγε η αδερφή του να βγάλη το κρέας από το κιούπι και βρήκε το χέρι του με την αρρεβώνα και το γνώρισε. Την έπιασε ένας ρίγος λιγοθύμησε. Τρέχουν εκείνοι και βγάνουν τα μαχαίρια. Ετοιμαστήκανε να την καθαρίσουν κι’ αυτήν. Θα μας πάη θράσα, λένε. Άπ!, άνοιξε τα μάτια της η γυναίκα, ξελιγοθύμησε. Της λένε : ΄΄Τι έχεις ; Τι έχεις ; -Δεν έχω τίποτε, λέει αυτή. Τους αφήκε και ξέγνιασαν, σηκώνεται, ξεσούρνεται και μπουχός πήγε πίσω στο χωριό της. Στο σπίτι του πατέρα της ανησυχούσαν και ψάχναν να βρούν το παιδί. Φτάνει εκεί πέρα και τους λέει πως είχανε παστώσει τον αδερφό της, τους έδειξε και το δαχτυλίδι. Κατάλαβαν αυτοί πως ήταν ανθρωποφάγοι και πήραν κι’ ένα άλλο χωριό, το Δέυτρα και πήγαν και τους καθαρίσανε. Ένας μονάχα τους ξέφυγε. (θα μας πάει θράσα= μη δεν προλάβουν να τη σφάξουν και ψοφήση σαν τα ζώα που πρέπει να βγάλη αίμα για να το φάνε.)

Ταρσούλη, Γεωργία

Ήταν ένα χωριό στου φουρνομύτη, τώρα είναι χαλάσματα, κι εκεί καθόντασε σκυνοκεφάλοι που τρώγανε ανθρώπους κι’ ήρθαν και πήραν μια γυναίκα από το Παλιοχώρι (Τσίχλα). Εκεί στο Παλιοχώρι δεν το ξέρανε πως τρώνε ανθρώπους και τη δώκαν την κοπέλα. Πέρασε καιρός, πήγε ένας αδερφός της να την ιδή. Όταν έφτασε στο χωριό η αδερφή του έλειπε για τα ξύλα και πιάσανοι σκυνοκεφάλοι και ήτον σφάξαν σαν αρνί. Τόνε λιανίσανε, τονε βάλαν μέσα σ’ένα κιούπι, και τον παστώσαν, σάμπως παστώνουν το χοιρινό. Η αδερφή του δεν ήξερε τίποτε. Σαν περάσαν πέντε-δέκα μέρες, της είπαν : - Άειντε να βγάλης παστό, να βάλης φαί να φάμε. –Τι φαί να φτιάσω να φάμε ; Βγάλε από το κιούπι, πόχουμε κρέας παστό. Ο αδερφός της ήταν αρραβωνιασμένος και φόρηγε δαχτυλίδι, την αρρεβώνα. Πήγε η αδερφή του να βγάλη το κρέας από το κιούπι και βρήκε το χέρι του με την αρρεβώνα και το γνώρισε. Την έπιασε ένας ρίγος λιγοθύμησε. Τρέχουν εκείνοι και βγάνουν τα μαχαίρια. Ετοιμαστήκανε να την καθαρίσουν κι’ αυτήν. Θα μας πάη θράσα, λένε. Άπ!, άνοιξε τα μάτια της η γυναίκα, ξελιγοθύμησε. Της λένε : ΄΄Τι έχεις ; Τι έχεις ; -Δεν έχω τίποτε, λέει αυτή. Τους αφήκε και ξέγνιασαν, σηκώνεται, ξεσούρνεται και μπουχός πήγε πίσω στο χωριό της. Στο σπίτι του πατέρα της ανησυχούσαν και ψάχναν να βρούν το παιδί. Φτάνει εκεί πέρα και τους λέει πως είχανε παστώσει τον αδερφό της, τους έδειξε και το δαχτυλίδι. Κατάλαβαν αυτοί πως ήταν ανθρωποφάγοι και πήραν κι’ ένα άλλο χωριό, το Δέυτρα και πήγαν και τους καθαρίσανε. Ένας μονάχα τους ξέφυγε. (θα μας πάει θράσα= μη δεν προλάβουν να τη σφάξουν και ψοφήση σαν τα ζώα που πρέπει να βγάλη αίμα για να το φάνε.)

dc.contributor.author	Ταρσούλη, Γεωργία
dc.coverage.spatial	Μεσσηνία, Πύλος, Τζαΐζι
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:07:59Z
dc.date.available	2016-01-15T11:07:59Z
dc.date.issued	1939
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/294203
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ήταν ένα χωριό στου φουρνομύτη, τώρα είναι χαλάσματα, κι εκεί καθόντασε σκυνοκεφάλοι που τρώγανε ανθρώπους κι’ ήρθαν και πήραν μια γυναίκα από το Παλιοχώρι (Τσίχλα). Εκεί στο Παλιοχώρι δεν το ξέρανε πως τρώνε ανθρώπους και τη δώκαν την κοπέλα. Πέρασε καιρός, πήγε ένας αδερφός της να την ιδή. Όταν έφτασε στο χωριό η αδερφή του έλειπε για τα ξύλα και πιάσανοι σκυνοκεφάλοι και ήτον σφάξαν σαν αρνί. Τόνε λιανίσανε, τονε βάλαν μέσα σ’ένα κιούπι, και τον παστώσαν, σάμπως παστώνουν το χοιρινό. Η αδερφή του δεν ήξερε τίποτε. Σαν περάσαν πέντε-δέκα μέρες, της είπαν : - Άειντε να βγάλης παστό, να βάλης φαί να φάμε. –Τι φαί να φτιάσω να φάμε ; Βγάλε από το κιούπι, πόχουμε κρέας παστό. Ο αδερφός της ήταν αρραβωνιασμένος και φόρηγε δαχτυλίδι, την αρρεβώνα. Πήγε η αδερφή του να βγάλη το κρέας από το κιούπι και βρήκε το χέρι του με την αρρεβώνα και το γνώρισε. Την έπιασε ένας ρίγος λιγοθύμησε. Τρέχουν εκείνοι και βγάνουν τα μαχαίρια. Ετοιμαστήκανε να την καθαρίσουν κι’ αυτήν. Θα μας πάη θράσα, λένε. Άπ!, άνοιξε τα μάτια της η γυναίκα, ξελιγοθύμησε. Της λένε : ΄΄Τι έχεις ; Τι έχεις ; -Δεν έχω τίποτε, λέει αυτή. Τους αφήκε και ξέγνιασαν, σηκώνεται, ξεσούρνεται και μπουχός πήγε πίσω στο χωριό της. Στο σπίτι του πατέρα της ανησυχούσαν και ψάχναν να βρούν το παιδί. Φτάνει εκεί πέρα και τους λέει πως είχανε παστώσει τον αδερφό της, τους έδειξε και το δαχτυλίδι. Κατάλαβαν αυτοί πως ήταν ανθρωποφάγοι και πήραν κι’ ένα άλλο χωριό, το Δέυτρα και πήγαν και τους καθαρίσανε. Ένας μονάχα τους ξέφυγε. (θα μας πάει θράσα= μη δεν προλάβουν να τη σφάξουν και ψοφήση σαν τα ζώα που πρέπει να βγάλη αίμα για να το φάνε.)
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 1378 Α, σελ. 178, Γ. Ταρσούλη, Τζαΐζι Πυλίας, 1939
dc.relation.sourceindex	1378 Α
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_02934w, D_PAA_02934w2
dc.informant.name	Μπλάνια, Θοδωράκης
dc.informant.gender	Άνδρας
dc.informant.age	45
dc.subject.legend	Παράδοση ΙΖ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	257149/Μεσσηνία, Πύλος, Τζαΐζι

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές