Ζουνάγκα

Στις ολοπέτρινες ράχες, που στεφανώνουν από την απάνω μεριά το Δραμίζι, υπάρχει σταχτόασπρο τσιουγκάνι, με βαθειά σπηλιά. Λέμε ότι στα παλιά χρόνια, στη σπηλιά αυτή πήγε και κατοίκησε μια χαροκαμμένη γυναίκα. Μέσα όμως στη σπηλιά κατοικούσε κι’ ένα μεγάλο πρασινωπό φίδι, που είχε ανθρώπινο κεφάλι. Οι δύο ερημίτες δεν αργήσανε να αγαπηθούν. Μιλούσανε αναμεταξύ τους μία ακατάληπτη γλώσσα κι’όμως καλά συνενοούνταν.Γιατί ύστερ’από την κουβέντα τους, το φίδι έβγαινε από τη σπηλιά,καιροφυλαχτούσε εκεί γύρω, κι’έπιανε περδίκια και λαγούς, που χρησίμευαν για την τροφή τους. [Σημείωση :Ζουνάγκα πιθανά ‘’Τσουγκάνα’’ κατ’αναγραμματισμό.]