Εμφάνιση απλής εγγραφής

Μακαρίτης. Κατά τινα παράδοσιν χοίρος τις σκάπτων εν τη αυλή ανεύρεν αρχαίον τινα τάφον, ενώ ο κυριος του ανεκάλυψε μέγαν θησαυρόν. Ευγνωμονών ο κύριος του δεν έσφαξεν αυτόν, αλλά τον αφήκε να αποθάνη θάνατον φυσικόν. Μετά τον θάνατον του χοίρου ο κύριος μετέβη εις τον ιερέα του χωρίου και παρεκάλει τούτον να θάψη τον χοίρον. ‘’Ποττέ γυιέ μου’’ απαντά ο ιερεύς να χάψουμεν τον σhοίρον ; Εν’ αμαρτία. Τότε ο κύριος γνωρίζων την πλεονεξίαν του ιερέως, ίνα δελεάση τούτον λέγει : ‘’Μα γέροντά μου, χαρκέσαι (=θαρρείς) ήτουν κτηνόν ; Άκουσες ποττέ σου κτηνόν ν’αφήκη διαθήκην ; Ο ιερεύς απήντησε ‘’Ποττέ μου έν (εδέν) άκουσα τέθκοιον πράμα’’. Ναι, μα ο shοίρος μου έφηκεν 50 λίρες για την εκλησιάν τζιαί πενήντα για λλόου σου, παπά μου. ‘’Ά! Τον μακαρίτην’’ απαντά πλήρης χαράς και σοβαρότητος ο ιερεύς ‘’Να τον χάψουμεν, γυιέ μου, να τον ζάψουμεν. Ποτέ ν’αφήκουμεν άχαφτον το κτηνόν του θεού ; Τοιουτρόπως λοιπόν ο ιερεύς ακούσας την διαθήκην έθαψε τον χοίρον.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής