Η νυχτερίδα

Κατ’αρχάς η νυχτερίδα ήταν ένα όμοφο και περήφανο ποντίκι. Μπήκε σε μιαν εκκλησία και άρπαξε απ’το δίσκο ένα αντίδορο και το έφαγε. Τότε ο Θεός, για να τιμωρίση το άπληστο και υπερήφανο ποντίκι για την κακή πράξιν, του έδωσε μεν φτερά να πετά, του πήρε όμως το φώς της ημέρας και του το άφησε μόνον την νύκτα. Δι’ αυτό και τάλλα ποντίκια, επειδή ξέρουν την ιστορίαν αυτήν φοβούνται να πιάσουν και αυτά αντίδερο, μήπως ο Θεός τα κάνη τα ίδια με το πρώτο ποντίκι.