Η δεκοχτούρα
Μια φορά κ'έναν καιρό είχε πάει ένας στα Γιάννενα και πάει στο δεσπότ'για να δουλέψ'.Κι αυτός του 'δωκε τα χρήματα του παιδιού,του ισμεκιάρ'που 'χε πάει εκεί κι αυτός του τα ξαναγύριβι.Και το καταράστηκε ο δεσπότ'ς και του πε : Παιδί μ'του 'πε να γκιζεράς τις ερημιές και να φωνάζ'ς,του λέει δεκοχτώ και τώρα φτός τον έπκιακ'η κατάρα το δεσπότ' και ρίχτ' κι κατόπι στα βουνά και στα λόγγα και φωνάζ'αυτός τώρα ''δεκοχτώ''''δεκοχτώ''.
Τόπος Καταγραφής
Θεσπρωτία, ΑυλότοποςΧρόνος καταγραφής
1958Πηγή
Λ. Α. αρ. 2277 Γ, σελ. 77, Δημ. Β. Οικονομίδου, Αυλότοπος Σουλίου, 1958Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
2277 Γ, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT