dc.contributor.author | Νικολαΐδης, Αναστάσιος | |
dc.coverage.spatial | Κύπρος | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:07:53Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:07:53Z | |
dc.date.issued | 1923 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/294079 | |
dc.language | Ελληνική - Διάλεκτος - Κυπριακή | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Μουσκώλος τζιαί Γρουσοόντας (μουσκόκωλος= ο έχων ευπδη αφεδρ΄ψνα. Γρουσσόντας = ο έχων χρυσά δόντια. Ούτως ονομάζεται ο Κύων, διότι κατά την συνάντηση δύο αγνώστων νεταξύ των σκύλων, ο μέν είς οσφρένεται τον αφεδρώνα του άλλου, ούτος δε οργιζόμενος δεικνύει εις τον οσφραντόμενον τους οδόντας του προς εκφοβισμόν. Τούτο δε γίνεται, διότι κατά την παράδοσιν οι σκύλοι μετά τον θάνατον του βασιλέως την ηρέτησαν ένα μάγον, ποιον να κάμουν βασιλέα των. Ο μάγος είπεν εις αυτούς να μη κάμουν άλλον βασιλέα, διότι ο βασιλεύς του και πάλιν θα επανέλθη, το δε γνώρισμά του θα είναι ότι ο μέν αφεδρών του θα είναι ινώδης ως μόσχος, οι δε οδόντες του χρυσοί. Ένεκα τούτου λοιπόν ο μέν ής οσφραίνεται τον αφεδρώνα,ο δε άλλος δεικνύει τους οδόντας του. | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄ | |
dc.relation.source | Αρ. 1526, σελ. 4, Α. Νικολαίδης, Κύπρος, 1923 | |
dc.relation.sourceindex | 1526 | |
dc.relation.sourcetype | Αρχείο χειρογράφων | |
dc.description.bitstream | D_PAA_02809w | |
dc.subject.legend | Παράδοση ΙΣΤ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 146669/Κύπρος | |