Το έθιμο διατηρήθηκε, σαν ιερά παράδοση και σ’όλο το μακρινό διάστημα της σκλαβιάς και εξακολουθε να διατηρείται και στη σημερινή μας εποχή……..Η παράδοση διέδωσεν ότι κάθε χρόνο την ημέρα αυτή (26 Ιουλίου)της πανηγύρεως ερχόταν αυτοπροαίτερα σ’αυτήν την θέση για να θυσιασθή ένα ελάφι,από το οποίον εμαγειρεύοντο τα φαγητά, που έτρωγον οι πανηγυρισταί. Την ίδια παράδοση έχω ακούσει απαρά;λλαχτα ν’αναφέρεται και για άλλα χωριά.Ενθυμούμαι μάλιστα,πως σε μικρή μου ηλικία μεταβαίνοντας μετά του πατρός μου εις Αυγερινόν (Κωνστάντσικον)επεράσαμε από ερειπωμένο χωριό ‘’Ριάχωβο’’(ίσως Αράχωβα) μεταξύ Διλόφου, Αγίας Σωτήρας και Πενταλόφου, όπου κοντά στα ερείπια της εκκλησίας είδα μεγάλο λιθάρι στημένο κάθετα στη γή, που είχε στη μέση κυκλική τρύπα. Το πράγμα μου εκέντησε την περιέργεια και εζήτησα εξηγήσεις, έλαβα δε την απάντηση ότι η τρύπα εχρησίμευε για στήριγμά της σούβλας στην οποία εψήνετο το ελάφι,που ερχόταν κατά την παράδοση και και εθυσιάζετο την ημέρα του πανηγυριού.