Μια μάννα είχενε τρία παιδιά τη ρογιά, το Βάβουρα και τη μέλισσα. Η μάννα αρρώστησε κ’επρόκουντα για να πεθάνη κ’εμήνυσενε ‘ς το γυιό να προφτάση κι αυτός δεν ηπήγε μόνου είπε πως πλάθω και δεν αδειάζω και η μάννα του καταρήστηκε ψωμί να μην αποτάξη. Μήνυσε και ‘ς την κόρη τη Ρογιά,λέει,φαίνω και δεν αδειάζω. Της καταρήστηκεν η μάννα της να φαίνης παιδί μου και να μη ξεφαίνης. Ν απερνούν οι αθρώποι και τα ζά και να σε σπούν με τις κλωτσιές. Μήνυσε και ‘ς τη μέλισσα.Επρ’οφτασεν η μέλισσα. Τι θέλεις, μαννούλα μου χρυσή, εζύμωνα και τα παράτησα. Έχε κόρη μου την ευχή μου. Το σάλιο σου να είναι μέλι και τα κακά σου να είναι κερί να έχης πάντα δόξα.