Του Πέτρου το bήδημα

“Ένας Απεραθίτης μια βολά, που τον ελέανε Πέτρο, ηρχούdανε στο χωριό με φορτωμένο το μουλάρι dου. Στου Λαλλιστράου το πέραμα, ανάμεσ' άη – Ιάννη και Κανάκη ακούει ένα gουδούνι πό θάρευε. Πώς ήτονε ζούλα. Το κυνηά το κυνηά ώσπου το βράχωσε (= το έρριψε μέσα εις τους βράχους). Μόλις εδιάηκε στη θάλασσα είδε τη ζούλα κι εστέκουdαν απάνω σ' ένα βράχο. Ευτός μόλις την είδε τινάζ ένα λατχίδι (= σάλτο) να την πιάση. Εκείνη μόλις τον είδε ν εσάρταρε μές τη θάλασσα κι εσάρταρε gι ο Πέτρος. Η ζούλα όμως ήτονε μεταμορφισμένος σατανάς (σκατοένης) κι ο Πέτρος επνίηκε. Από στότες το μέρος απ' όπο σάρταρε, το 'πάσι (= το ωνόμασαν) του Πέτρου το bήδημα”