Εν Κρήτη απέναντι του Ηρακλείου υπάρχει η νήσος Δία φέρουσα αφ' ενός μεν η πόδας πολλάς γλώσσας, από το εν δε κεί το άλλο άκρον δυό μικρά νησύδρια ης κεφαλήν και ουράν. Ιδού τι πιστεύευ ο λαός περί της νήσου ταύτης. “Γ Τιά (Δία) ήτονε θεργιό. Και μνιά ν ημέρα πήγε να ρουφήξη τη Χώρα (Ηράκλειο). Κ' εκείη πόδ' πήγαινε τση πάντεξ ο Μιχάλης Αρχάγγελος και τση πέντε “Που δα πάς;” Κεί του πένε πως δα πάη να ρουφήξη τη Χώρα. Κεί τσ' είπενε “Ανημενέ με κ' εμένα”. Κ' επήγαινε ν' πή κόνισε το σπαθί ντου, ν' απόκειας πήγε κεί τση παίχζει μνιά σπαθιά και κόβγει την κεφαλή. Κι αποκειάς τση παίζει άλλη μνιά και κόβγει την ορά 'τζη. Κ' αποκείδα πηπέρα δεν εξέσυρε μπλιό”¨.