“Σ' την μπομπή σου Μάρτη μου, τ' αρνοκάτσικά μου τα ξεχείμασα” [ Σημ. Α. Λέγεται παρά τοις πολλοίς, ότι ποιμενίς γραία, υγιές και ακμαίον έχουσα το ποίμνιον της μέχρι σχεδόν του τέλους Μαρτίου, ός τότε ηρίθμει την αυτήν ποσότητα ημερών μετά του Φεβρουαρίου και των άλλων μηνών, έλεγε το ανώτερω απόφθεγμα κομπορρημονούσα και τον Κύριον Μάρτιον καθυβρίζουσα. Ούτω δε οργισθείς εδανείσθη από του συναδέλφου τρεις ημέρας (και εκ τούτου έμεινε ούτος κουτσός), καθ’ ας προεκάλεσε χειμώνα δυσήμερον και δριμύτατον, εξ’ ου και η γραία κατεστράφη και το ποίμνιον όλον μεταβληθέν εις λίθους ως και τα ποιμενικά αγγεία φαίνονται εις διάφορα μέρη της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδος. Αι δε ημέραις αυταί εισίν η 29, 30, και 31 και καλούνται σήμερον της γρηάς η ημέραις, και επικρατεί συνηθέστερα κατ’ αυτάς καιρός ανώμαλος, χιονώδης , η βροχερός, ή καθόλου ψυχρός, συννεφώδης και ανεμώδης και σπανίως σπανιώτατα ευδία. Σημ. Β. Και εν χώραις μεμακρυσμέναις αφ’ ημών απαντώσιν όμοιαι περίπου παραδόσεις. Π.χ. Εν χώρα της κεντρ. Ασίας «Μπάρεκ Μπελότσι» καλούμενη = Βελουχιστανικόν ποίμνιον, υπάρχουσι, κατά τον περιώνυμον περιηγητήν έλληνα κ. Π. Πόταγον, παρά ταις υπωρείας τους προς δυσμάς αυτών όρους πέτραι μορφήν ζώων έχουσαι και μια (πέτρα) επί της κορυφής του όρους μορφήν γυναικός επ’ ώμων παιδίον φέρουσης, η δε παράδοσις έχει ως ακολούθως : «Διηγούνται, ότι Βδελουχιστανίς ποτε πωλούσα το εκ του ποιμνίου της γάλα, ήλμεγεν εντός αυτού, όπως αυτό αυξήση και το εαυτής. Ο δε Θεός οργισθείς μετέβαλε το ποίμνιον και εκείνην ως είχε φέρουσαν παίδα επ’ ώμων εις λίθους, δηλαδή τη Νιόβη των Σοδόμων αναλόγους το αυτό ποιεί και παρά Καφρισσανοίς γυνή τις υπό του θείου εις λίθον μεταβληθείσα»( περιηγης. Ποταγού Τομ. Α’, σελ. 402).