Μια γριά τσοπάνος ήτανε μια φορά. Αυτή τέλος του Μάρτη εχάρρασσε κατσίκια, την έκανε σημάδια στ’ αυτιά. Και λέει : «Στην πομπή σου Μάρτη μου, χίλια αμπάδια χάραξα και χίλια μονοκέρια». Το λοιπόν ο Μάρτης εθύμωσε κ’ εγύρισε κ’ εδανείστη μια μέρα από το Φλεβάρη κ’ έκανε ένα κρύο τόσο δυνατό, και η γριά δεν ηύρε τόπο να μπή κ’ ήμπε μέσ’ το καζάνι. Εκεί η γριά εξύλωσε από το κρύο. Το λοιπόν και τα κατσίκια της κ’ εκείνα ελιθώσανε. Οι γέροι μας έλεγανε πως το μέρος αυτό που ελιθώσανε είναι στον Περδίκκη. [Αμπάδια = κατσίκι χωρίς κέρατα, μονοκέρια = κατσίκι που του έχει σπάσει το ένα κέρατο, Περδίκκη = χωριό στο ανατολικόν μέρος της Ικαρίας].