Το καράβι τ' άη – Φώτη

Μια φ – φορά έναν καράβι που πέρνα που τον Άη – Φώτη, ηκαϊνάτισεβ (μπατάρισε ή έκαμε νερά), κ' ιαί κ' 'ειά μες το καράβιν ήτον Τούρσοι και Χριστιανοί κ' ι' οι Χριστιανοί άμα-ν- είασειν (είδασι) κι 'εν (δεν) ηξέρασιν ίντα να κάμουν, ητάξασι στον Άϊ - Φώτη : Άϊ μου Φώτη, σώσε μας να βγούμεν όξω κ' αι μείς ά (να) σου φέρωμεν ένα ζεμπίλλι λιβάνι κι' οι Τούρσοι είπασιν : α(νά) του βγάλουν τόμ μάτιν του κ' ι' ημαρμάρωσεν στον κάβο το καράβι και το χωρούν (θωρούν) τώρα που το Καντούνι (τοποθεσία παραθαλάσσια).