Τοπωνυμο : Σ' τσι Σωρούς, στο πέρα Χωριό. Μας είπαν οι παλαιοί, πως το είπαν έτσι από ένα θαύμα που έγινε. Αδίκησ' ένας σέμπρος το νοικοκύρη στη μερασά του σταριού μέσ' στ΄αλώνι. Ο Νοικοκύρης ήτανε στραβός. Ο σέμπρος το βράδυ βράδυ, όταν έδινε την αφεντι, έβανε το κόσκινο τ' απάνου – κάτου και γέμιζε τον πάτο, πως τάχα είναι κούλουμο. - Για δες, αφέντη! - Δε βλέπω εγώ, βλέπει ο Θεός! Ο σέμπρος έκαμε δύο σωρούς, το δικόνε του μεγάλονε και του νοικοκύρη μικρόνε. Την ίδια στιγμή οι δυό σοροί εγίνανε μάρμαρο. Ήρτε η γυναίκα του σέμπρου, πήρε το φκυάρι χαρούμενη να φκυαρίση, βλέπει το σωρό της τσιμέντο. Πάει να δή και στον άλλονε, τσιμέντο. Από τότε εμείνανε εκεί έτσι, μαρμαρωμένοι όπως τους έκαμε ο Θεός, που είδε την αδικία. Και λένε σ' τσι Σωρούς.