Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ύπνος ενός χρόνου στα Ρόγκια

Στα παλιά χρόνια υπήρχε ένας πολυσύχναστος δρόμος που οδηγούσε από τα κρασοχώρια της επαρχίας Λεμεσού προς την Πιτσιλιά. Περνούσε από τα χωριά Πελέντρι, Ρόγκια, Αλωνάζια, Αγρόν κι έσμιγε με το δρόμο της Λευκωσίας στα Ανατολικά του Αγρού. Ήταν τόσο πολυσύχναστος ο δρόμος αυτός, ώστε οι Ενετοί αναγκάστηκαν να κτίσουν ένα γεφύρι στην Αγία Μαρίνα, κάτω από το χωριό Παταμίτισσα, επειδή εκεί ο ποταμός ήταν αδιάβατος τον χειμώνα. Το γιοφύρι αυτό διατηρείται μέχρι σήμερα μισογκρεμισμένο με το όνομα παλιογιόφυρον. Οι κρασάρηδες από τον Αγρό έπαιρναν τον δρόμον αυτόν για να πάνε στο Πελέντρι να φορτώσουν κρασί για τη Λευκωσία και την Κυθρέα. Στα Ρόγκια ο δρόμος περνούσε από κοντά στην εκκλησία των αγλίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Λίγο κατόν ύστερα από την καταστροφή των Ρογκίων από τους Καραμάνους δυό Αγρότες κρασάρηδες, ο Κωνσταντής κι ο Νεόφυτος, ξεκίνησαν με τα μουλάρια τους - είχαν όλοι οι κρασλαρηδες τότε μουλάρια – για το Πελέντρι. Περνώντας από την εκκλησία των Ρογκιών, ο ένας απ' αυτούς, ο Νεόφυτος, άφηκε τα μουλάρια του να ακολουθούν τον συντροφον του κι' αυτός μπήκε στην εκκλησία μιά στιγμή για να προσκυνήση. Ο Κωνσταντής προχωρούσε καβάλα στο μουλάρι του, νυσταγμένος – ήταν η ώρα δύο – τρείς μερά τα μεσάνυχτα – και τα μουλάρια του Νεόφυτου τον ακολουθούσαν. Ο Νεόφυτος μπαίνοντας στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων άκουσε μια τοσο ωραία ψαλμωδία, ωστέ αποφασίσε να καθήση σ' ένα στασίδι και να την ακούση. Η ψαλμωδία εξακολουθούσε κι ο Νεόφυτος αποκοιμήθηκε στο στασίδι πουκάθησε. Κατά τα χαράματα ο συντροφός του έφτασε στο Πελέντρι. Κατέβηκε από το μουλάρι του και κοίταξε πίσω του ζητώντας τον Νεόφυτο. Είδε μονάχα τα μουλάρια του. Στην αρχή δεν υποψιάστηκε τίποτε, παρά μονάχα πως ο σύντροφος του ξέκοψε λιγάκι. Προχώρησε στο σπίτι από το οποίο θα φόρτωνε κρασί και περίμενε τον συντροφό του να φανερωθή. Επειδή περνούσαν οι ώρες και δεν φαινόταν, φοβήθηκε πως κάποιοι θα τον παραμόνεψαν την ώρα που ξέκοψε και τον σκότωσαν. Λίγο ύστερα από το μεσημέρι φόρτωσε το κρασί του και ξεκίνησε για τον Αγρό, σερνοντας μαζι του και τα μουλάρια του συντρόφου του χωρίς φορτίο. Όταν έφθασε στον Αγρό, παρέδωκε τα μουλάρια στους συγγενείς του Νεόφυτου με την εξήγηση πως χάθηκε από κοντά του, σαν πήγαιναν στο Πελέτρι και δεν φάνηκε πουθενά. Οι δικοί του Νεόφυτου σκέφτηκαν πως κάποιοι τον παραμόνεψαν και τον σκότωσαν, κι άρχισαν να του κάνουν τα μνημόσυνα του στις τρείς, στις ενιά, στις σαράντα, στα τρίμηνα, στα εξάμηνα, και στο χρονικό του. Ο Νεόφυτος κοιμόταν μέσα στην εκκλησίαν των Αγιων Αποστόλων στα Ρόγκια. Όταν πέρασε ένας χρόνος ακριβώς, ο Νεόφυτος έτριψε τα μάτια του άρπαξε το ραβδί του και προχώρισε βιαστικά προς το Πελέντρι για να προφτάση τον σύντροφο του. Πήγε ολόϊσια στο σπίτι που τα φόρτωσε κρασί. Ο σπιτονοικοκύρης παραξενεύτηκε σαν τον είδε και νόμισε πως τάχει χαμένα. Του εξήγησε πως η συμφωνία για το κράσι ήταν για τον περασμένο χρόνο και πως δεν ήρθε να το πάρη κι' αναγκάστηκε να το πουλήση σε άλλον, έπειτα έμαθε πως πέθανε. Ο Νεόφυτος είπε σύντομα στον Πελεντρίτη τι του συνέβη και γύρισε στο χωριό του. Όταν έφτασε εκεί, αναστατώθηκαν οι δικοί του και όλο το χωριό κι ο Νεόφυτος δεν πρόφτανε να διηγήται και να ξαναδιηγήται για το χεονιάτικο του ύπνο μέσα στον ναό των Αγίων Αποστόλων στα Ρόγκια.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής