Οπόταν χτίζουταν ο Άγιος Νικόλαος – πού ήταν ένα μικρό πολύ παρεκκλησάκι – είπι ένας μάστορας των αλλονών των μαστόρων – Εάν θα βρίσκαμαν μια μεγάλη πέτρα θα φκειάναμαν την πόρτα της εκκλησίας, θα τρυπάγαμαν την πέτρ' αυτή ν' ανοίγαμνα την πόρτα. Το ίδιο βράδ' είδε στον ύπνο τ' αυτός ο ίδιος ο μάστορας σε ποιό μέρος θα βρή αυτή την πέτρα. Την άλλη μέρα πήγε και έσκαψι και την ηύρε και την έφερι στην εκκλησία κ' έφκειακαν την πόρτα. Έπειτ' από πολλά χρόνια ένας Χ'λιαράς την είδε, τη θιάμαξε πολύ και η πέτρα εράϊσε από πάνω ώς κάτω.