Ο Ντερέμπεης Τσιντσόγλης κι ο Ζάντ Αέρτς

Οι Τσιντσογλάντ' έσαν ντερέμπεηδες 'ς σην Άρτασαν και ο κόσμος όλεν ετρόμαζεν άτς. Έναν ημέραν εσκώθαν τα δυ' αδέλφια, εκαβάλκεψαν τ' εγερλία τ' άλογα – τουν κ' επήγαν 'ς σο Ζιαρέτ'. Έμον ντ' εδέβαν την Μασούραν εφάνθεν εγκλησία τ' Αεργί, κι ο τρανόν αδελφόν εκατήβεν ας σ' άλογον – ατ' και είπεν και τον άλλον να κατηβαίν', άμα εκείνος ύβρισεν τον Αέρ και κ' εθέλεσεν να κατηβαίν' ας σ' άλογον – ατ'. Πολλα κ' επήγαν εγλίαξεν τ' άλογον ατ' κ' εκυλίεν απάν καικά 'ς σο παΰρ κ' εκείνος πα μετ' εκείνο εντάμαν απάν αφκά, ώσνα εκατήβαν εφκά 'ς σ' ορμίν απέσ'. Οι Προσκυνητάδες π' είδαν απ' ολόερα εβάρκιζαν : - Αέρι – μ' γλίτωσον ατόν. Αέρι – μ' γλίτωσον ατόν. Έτρεξαν εκατήβαν αφκά 'ς σ' ορμίν και ντο τερούν! Τ' άλογον τίδέν κ' έπαθεν, ο Τσιντσόγλης πα γεράδες 'κ' έχ' άμαν απάν 'ς σα ποδάρια – τ' να στέκ' κ' επορεί. Εποίκαν ατον τραβάγγελα και με το σάλ' έφεραν ατον 'ς σον Αέρ. - Χουτρελέζ – ιμ, είπεν, αν γίνουμε καλά, θα χτίζω όλεν το χισάρ ι – σ' και κάθαν χρόνον θα στείλω – σε κουρπάνια. Αέρτς εποίκεν το θάμαν ατ'. Ο Τσιντσόγλης εγέντον καλά, εστάθεν σα ποδάρι - ατ απάν. Απ' εκεί κ' υστερνά, οι Τσιντσογλάντ' κάθαν χρόνον εστείλ'ναν 'ς σον Αέρ κεριά κ' ελάδια με τ' οκάδας, κ' έναν ζευγάρ' καλά κριάρια για κουρπάνια. (Λεξιλογιο : εγερλία = σελλωμένα, Ζιαρέτ = το πανηγύρι της Μουζαίνης, εγλίαξεν = εγρίστρησε, παΰρ = το λ.τ. Κατωφέρεια, χαράδρα, εντάμαν = εν τω άμα = μαζί, εβάρκιζαν = εφώναζαν, σάλ' = το φορείον, Χουτρελέζ = ή Χουτερλές = Άγ. Γεώργιος, χισάρ = το, ο περίβολος).