Τ' Άϊ Σπυρίδωνα

Ήτανε παραμονή τ' Άι Σπυρίδωνα. Για τσ' αγίους πιστεύουνε πως είναι πιο κρίμα να μην τσοί τιμήση κανείς αποβραδύς. Γι' αυτό και λένε “Αποσπέρας ξάργησε με, το πρωί δουλεψέ με”. Μια γυναίκα δεν ήθελε να παραιτήση το φασίδι της ώσπου να σκοτεινιάση. Η γειτόνισσα που την άκουσε τσι φώναξε. “Σκόλασε, κερά, κι' αργά ναι και τ' Άϊ Σπυρίδωνα 'ναι”. Γροικάς το ή οχι; Εκείνη της απάκουσε τότε και τσ' είπε : “Ας σφυρίζει κι ας περνά και το πέταλο ας χτυπά”. Το βράδυ σαν έσβυσε το λύχνο κι' έθεσε, άκουσε πεταλιές βιαστικές. Το πρωί ήβρε το πανί τζι κομμάθια γινομένο. Ο ΆΙ Σπυρίδωνας είχε κάμει το θάμα του.