Μια φορά τονε μια κωπέλλα καλανεθρεμμένη. Της λέγανε να παντρευτή δεν τσ’ άρεσε κανένας να πάρη. Στο τέλος ευρέθηκε ένας καλοντυμένος και την εζήτηξε. Λέει αυτή. Αυτό θα πάρω. Τέλος πάντων την επήρε κ’ επήγανε ταξίδι. Είπε πως δε θέλει προίκα. Ήρθε η μέρα που θα ‘ρχότανε το δικό του καΐκι να τον πάρη. Επεριμένανε να ‘ρθή το καΐκι, πουθενά δεν φαινόταν το καΐκι. Καμμία φορά τώνε λέει ο γαμπρός. Πηγαίνετε να μην περιμένετε. Κι άμα θα ‘ρθη το καΐκι θα φύγωμε. Τον αποχαιρετούνε και φεύγουνε. Μόλις εφύγανε παρουσιάζονται δυό βούδια, ένα άσπρο κ’ ένα μαύρο. Λέει της, Να το πλοίο που περιμέναμε. Κάτσε εσύ στο μαύρο βούδι κ’ εγώ στ’ άσπρο. Τι να κάμη; Καβαλλικεύει το βούδι. Τα βούδια τσι βγάνουν στην Ερημόμηλο (Αντίμηλον). Η κωπέλλα φόβος και τρόμος. Φτάνουνε σε μια σπηλιά που ‘σανε σατανάδες. Αυτή τι να κάμη εκειά; Να κλαίη και να δέρνεται. Μέρα νύχτα την προσευκή της στην Παναγιά να τη σώση. Ήρθε ο καιρός και η κωπέλλα ήμεινε γκαστρωμένη. Αυτή τονε απαρηγόρητη, κ’ επαρακάλεσε την Παναγία να την σώση. Μια μέρα όπως καθούτανε είδε μακριά ένα φώς. Έκαμε το σταυρό της κ’ επήε να ‘δή είdά ‘ναι αυτό το φώς. Επήγαινε όπου ήτανε το φώς και βλέπει ένα μικρό εκκλησιδάκι και μέσα εκειά μια εικόνα τση Παναγίας. Πέφτει γονατιστή και με δάκρυα, όπου τα γόνατά της εκάμανε λάκκο από την αγωνία της εκεί που κουμπούσανε. Και τα δάκρυά της εβάφανε τη γή. Επί τέλους η εικόνα εμίλησε και της λέει : Κόρη μου σ’ ακούω και σε βλέπω, μα την τύχη σου δεν την απόφυγες. Λέει η κωπέλλα : - Παναγιά μου, πώς θα γεννήσω μ’ αυτό το σατανά; Λέει θα ‘ρθώ κοdά σου και θα σε βοηθήσω. Όdα την έπιασαν οι πόνοι φρικτοί. Ο σατανάς εγελούσε και της έλεγε : Θα μου κάμης το διάδοχο. Αυτή έκλαιγε και έλεγε πό μέσα της : Παναγία μου. Η Παναγία της λέει : - Κοντά σου βρίσκομαι. Επί τέλους ο σατανάς γεννήθηκε. Τότες η Παναγία ευρέθηκε κοdά της κ’ εχτύπησε το πόδι της κάτω κ’ είπε : Σκίσου γής και βάλε τσι μέσα, τον τρισκατάρατο με το σατανά. Κ’ εσκίστηκε η γής και τσι χώνεψε. Αυτή η κωπέλλα έφυγε από κεί και γύρισε στσι γονείς τση.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.

Μια φορά τονε μια κωπέλλα καλανεθρεμμένη. Της λέγανε να παντρευτή δεν τσ’ άρεσε κανένας να πάρη. Στο τέλος ευρέθηκε ένας καλοντυμένος και την εζήτηξε. Λέει αυτή. Αυτό θα πάρω. Τέλος πάντων την επήρε κ’ επήγανε ταξίδι. Είπε πως δε θέλει προίκα. Ήρθε η μέρα που θα ‘ρχότανε το δικό του καΐκι να τον πάρη. Επεριμένανε να ‘ρθή το καΐκι, πουθενά δεν φαινόταν το καΐκι. Καμμία φορά τώνε λέει ο γαμπρός. Πηγαίνετε να μην περιμένετε. Κι άμα θα ‘ρθη το καΐκι θα φύγωμε. Τον αποχαιρετούνε και φεύγουνε. Μόλις εφύγανε παρουσιάζονται δυό βούδια, ένα άσπρο κ’ ένα μαύρο. Λέει της, Να το πλοίο που περιμέναμε. Κάτσε εσύ στο μαύρο βούδι κ’ εγώ στ’ άσπρο. Τι να κάμη; Καβαλλικεύει το βούδι. Τα βούδια τσι βγάνουν στην Ερημόμηλο (Αντίμηλον). Η κωπέλλα φόβος και τρόμος. Φτάνουνε σε μια σπηλιά που ‘σανε σατανάδες. Αυτή τι να κάμη εκειά; Να κλαίη και να δέρνεται. Μέρα νύχτα την προσευκή της στην Παναγιά να τη σώση. Ήρθε ο καιρός και η κωπέλλα ήμεινε γκαστρωμένη. Αυτή τονε απαρηγόρητη, κ’ επαρακάλεσε την Παναγία να την σώση. Μια μέρα όπως καθούτανε είδε μακριά ένα φώς. Έκαμε το σταυρό της κ’ επήε να ‘δή είdά ‘ναι αυτό το φώς. Επήγαινε όπου ήτανε το φώς και βλέπει ένα μικρό εκκλησιδάκι και μέσα εκειά μια εικόνα τση Παναγίας. Πέφτει γονατιστή και με δάκρυα, όπου τα γόνατά της εκάμανε λάκκο από την αγωνία της εκεί που κουμπούσανε. Και τα δάκρυά της εβάφανε τη γή. Επί τέλους η εικόνα εμίλησε και της λέει : Κόρη μου σ’ ακούω και σε βλέπω, μα την τύχη σου δεν την απόφυγες. Λέει η κωπέλλα : - Παναγιά μου, πώς θα γεννήσω μ’ αυτό το σατανά; Λέει θα ‘ρθώ κοdά σου και θα σε βοηθήσω. Όdα την έπιασαν οι πόνοι φρικτοί. Ο σατανάς εγελούσε και της έλεγε : Θα μου κάμης το διάδοχο. Αυτή έκλαιγε και έλεγε πό μέσα της : Παναγία μου. Η Παναγία της λέει : - Κοντά σου βρίσκομαι. Επί τέλους ο σατανάς γεννήθηκε. Τότες η Παναγία ευρέθηκε κοdά της κ’ εχτύπησε το πόδι της κάτω κ’ είπε : Σκίσου γής και βάλε τσι μέσα, τον τρισκατάρατο με το σατανά. Κ’ εσκίστηκε η γής και τσι χώνεψε. Αυτή η κωπέλλα έφυγε από κεί και γύρισε στσι γονείς τση.

dc.contributor.author	Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
dc.coverage.spatial	Μήλος, Τρυπητή
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:07:02Z
dc.date.available	2016-01-15T11:07:02Z
dc.date.issued	1959
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292932
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Μια φορά τονε μια κωπέλλα καλανεθρεμμένη. Της λέγανε να παντρευτή δεν τσ’ άρεσε κανένας να πάρη. Στο τέλος ευρέθηκε ένας καλοντυμένος και την εζήτηξε. Λέει αυτή. Αυτό θα πάρω. Τέλος πάντων την επήρε κ’ επήγανε ταξίδι. Είπε πως δε θέλει προίκα. Ήρθε η μέρα που θα ‘ρχότανε το δικό του καΐκι να τον πάρη. Επεριμένανε να ‘ρθή το καΐκι, πουθενά δεν φαινόταν το καΐκι. Καμμία φορά τώνε λέει ο γαμπρός. Πηγαίνετε να μην περιμένετε. Κι άμα θα ‘ρθη το καΐκι θα φύγωμε. Τον αποχαιρετούνε και φεύγουνε. Μόλις εφύγανε παρουσιάζονται δυό βούδια, ένα άσπρο κ’ ένα μαύρο. Λέει της, Να το πλοίο που περιμέναμε. Κάτσε εσύ στο μαύρο βούδι κ’ εγώ στ’ άσπρο. Τι να κάμη; Καβαλλικεύει το βούδι. Τα βούδια τσι βγάνουν στην Ερημόμηλο (Αντίμηλον). Η κωπέλλα φόβος και τρόμος. Φτάνουνε σε μια σπηλιά που ‘σανε σατανάδες. Αυτή τι να κάμη εκειά; Να κλαίη και να δέρνεται. Μέρα νύχτα την προσευκή της στην Παναγιά να τη σώση. Ήρθε ο καιρός και η κωπέλλα ήμεινε γκαστρωμένη. Αυτή τονε απαρηγόρητη, κ’ επαρακάλεσε την Παναγία να την σώση. Μια μέρα όπως καθούτανε είδε μακριά ένα φώς. Έκαμε το σταυρό της κ’ επήε να ‘δή είdά ‘ναι αυτό το φώς. Επήγαινε όπου ήτανε το φώς και βλέπει ένα μικρό εκκλησιδάκι και μέσα εκειά μια εικόνα τση Παναγίας. Πέφτει γονατιστή και με δάκρυα, όπου τα γόνατά της εκάμανε λάκκο από την αγωνία της εκεί που κουμπούσανε. Και τα δάκρυά της εβάφανε τη γή. Επί τέλους η εικόνα εμίλησε και της λέει : Κόρη μου σ’ ακούω και σε βλέπω, μα την τύχη σου δεν την απόφυγες. Λέει η κωπέλλα : - Παναγιά μου, πώς θα γεννήσω μ’ αυτό το σατανά; Λέει θα ‘ρθώ κοdά σου και θα σε βοηθήσω. Όdα την έπιασαν οι πόνοι φρικτοί. Ο σατανάς εγελούσε και της έλεγε : Θα μου κάμης το διάδοχο. Αυτή έκλαιγε και έλεγε πό μέσα της : Παναγία μου. Η Παναγία της λέει : - Κοντά σου βρίσκομαι. Επί τέλους ο σατανάς γεννήθηκε. Τότες η Παναγία ευρέθηκε κοdά της κ’ εχτύπησε το πόδι της κάτω κ’ είπε : Σκίσου γής και βάλε τσι μέσα, τον τρισκατάρατο με το σατανά. Κ’ εσκίστηκε η γής και τσι χώνεψε. Αυτή η κωπέλλα έφυγε από κεί και γύρισε στσι γονείς τση.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Ι΄- ΙΕ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2304, σελ. 369 - 371, Γ. Κ. Σπυριδάκη,Τρυπητή, Μήλος, 1959
dc.relation.sourceindex	2304
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_01625w, D_PAA_01625w2
dc.subject.legendtitle	Παναγία
dc.informant.name	Μωραΐτου, Ασπασία Ι.
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.subject.legend	Παράδοση Ιιε 47
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	256951/Μήλος, Τρυπητή

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Παναγία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές