Εμφάνιση απλής εγγραφής

Πως προτοπήγαν οι ντομάτες στον Άγιο Μύρωνα

Ένας παχιάς από την Πόλη επήγε στον Άγιο Μύρωνα. Πριν αναλάβη υπηρεσία, έκαμε το γύρο του χωργιού και πήγε στου προπάππου μου τον κήπο, “του Τζανή το περβόλι”, το μόνο χτήμα εντός του χωργιού, που έχει ανέκαθεν τρεχούμενη φλέβα νερό, το μέχρι σήμερον ονομαζόμενον “του Τζανή το νερό”. Στο χτήμα μέσα τούρθε κι έκαμε το χοντρό του νερό. Ύστερ' από λίγες μέρες εφύτρωξανε στη θέση εκείνη κάτι αλλοιώτικα φυτά. Ο προπάππος τα είδε και είπε “άστα μωρέ να δούμε ίντα θα βγή”. Στο μεταξύ ο παχιάς επόθανε, γιατί τον ήπιασε θανατικό κι' αυτόν και το ασκέρι ντου, γιατί εμπήκανε να κοιμούνται στην εκκλησία του Αγίου Μύρου μέσα, κι εκατουρούσανε από κάτω από την εικόνα του Αγίου. Τα φυτά σε λίγο δέσανε καρπό πράσινο, που λίγος λίγος εκοκκίνιζε. Κανείς δεν αποφάσιζε να κόψη γιατί φοβούντανε μπάς είναι ψακωτάρια (δηλητηριώδη). Τα φυτά αυτά πολλαπλασιαστήκανε μόνα τους και τ' αφήνανε για ομορφιά του μπαξέ. Ύστερα από λίγα χρόνια επήγε ο Βλάχος ο τζελάτης (δήμιος) τ' Αναπλιού για να ξεκουραστη σε κάτι συγγενείς του. Μόλις είδε να κοκκινίζουν οι περίεργοι εκείνοι καρποί εφώναξε πεσίχαρος “άϊ μωρέ τι όμορφες φραγκοντομάτες!” έκοψε κι' έφαγε και κοροίδευε τους Αγιομυργιανούς που δίσταζαν να φάνε. Σιγά σιγά δοκίμασαν κι αυτοί. Άρχισαν να τις καλλιεργούν σε γλάστρες γιατί μέσα στο χωργιό δεν υπάρχουν κήποι, λόγω παντελούς ελλείψεως νερού.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής