Εμφάνιση απλής εγγραφής

Παράδοσις για τ' αγρινά

Είκοσι περίπου μίλια μακριά από την πρωτεύουσα του νησιού μας ευρίσκονται οι Άγιοι Ηλιόφωτοι, ένα από τα αρχαία μοναστήρια της Κύπρου, κτισμένο στην πλαγιά ενός βουνού ξερού και βραχώδους. Οι Άγιοι Ηλιόφωτοι, όπως η παράδοση αναφέρει, ήσαν Γερμανοί. Το πλοίο τους καθώς επέστρεφε από τις σταυροφορίες εναυάγησε πλησίον Κύπρο. Μεταξύ των επιβατών που σώθηκαν κολυμπώντας στην ξηρά ήσαν οι πέντε Άγιοι Ηλιόφωτοι. Μετά από πολλές περιπλανήσεις σε όλο το νησί έφθασαν σε ένα μέρος πλησίον του χωριού Κάτω Μονή, όπου έμειναν για πάντα. Από το όνομα του αρχηγού του Ηλιόφωτου επήρε το όνομα του το μέρος και ωνομάσθη Άγιοι Ηλιόφωτοι. Οι πέντε αυτοί άνθρωποι λοιπόν εξασκούσαν το επάγγελμα του βοσκού, διότι το μέρος ήτο κατάλληλον δια την κτηνοτροφίαν. Τα γίδια όμως που έβοσκαν δεν ήσαν δικά τους, αλλά του Αγίου Μάμαντος, ο οποίος κατοικούσε στην σημερινή Ζώδιαν. Οι βοσκοί του Αγίου Μάμαντος, οι Άγιοι Ηλιόφωτοι δηλαδή, συνήθιζαν να περιποιούνται πολύ τους ξένους τους, οι οποίοι, τους επισκέπτοντο. Για τούτο οσάκις τους ήρχεντο κανένας έσφαζαν ένα γίδι και έστρωναν ένα πλούσιο τραπέζι και γλεντούσαν όλη την νύκτα μαζί του. Προτού όμως καθίσουν έλεγαν στον ξένον τους να μην πετά τα κόκκαλα του γιδιού, αλλά να τα αφήση πάνω στο τραπέζι. Μετά το γλέντι το πρωί, κρυφά από τον ξένον τους, έρριχναν τα κόκκαλα μέσα στη μάνδραν. Τότε συνέβαινε ένα απίστευτο πράγμα. Από κάθε κόκκαλο του γιδιού γινόνταν άλλα τόσα γίδια. Τοιουτοτρόπος το κοπάδι όχι μόνον δεν λιγόστευε αλλά συνεχώς αυξανόταν. Ένα πρωϊ όμως έφτασε ένας άνθρωπος στον κυριό τους, στον Άγιο Μάμα, και τους κατηγόρησε ότι έσφαζαν τα γίδια του και γλεντούσαν. Φυσικά ο κύριος τους δεν το πίστεψε κατ’ αρχάς. Όταν όμως το είδε ότι ο άνθρωπος επέμενε, απεφάσισε να τους επισκευτή και να εξετάση, αν πράγματι συνέβαινε τέτοιο πράγμα. Το άλλο πρωί λοιπόν καβαλλίκεψε το άλογο του και πήγε να συναντήση τους βοσκούς του. Έφτασε κατά το μεσημέρι. Δεν βρήκε όμως το κοπάδι, διότι, καθώς του είπε ένας ο οποίος έμενε πάντα στη μάνδρα, το κοπάδι θα ήρχετο την άλλη μέρα το μεσημέρι. Ο βοσκός τον παρακάλεσε να τον φιλοξενήση για μια νύκτα και του έστρωσε ένα αναπαυτικό κρεββάτι για να κοιμηθή. Αφού έφαγαν και συζήτησαν για λίγο, έπεσαν να κοιμηθούν. Το άλλο πρωί ο Άγιος Μάμας σηκώθηκε αργά. Αφού προγευμάτισε κάθισε λίγο μακρυά από την μάνδρα και περίμενε την ώρα που θα ήρχετο το κοπάδι. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ακούστηκαν οι ήχοι των κουδουνιών, Ο Άγιος Μάμας σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα της μάνδρας, όπου σε λίγο το κοπάδι εφτάσε, και άρχισε να το μετρά, δια να εξακριβώση, αν τα γίδια ήσαν ολιγώτερα από εκείνα που τους έδωσε. Μετρούσε συνεχώς περιμένοντας να φανή το γίδι με το χρυσό κουδούνι, σημείον πως το κοπάδι ήρθε ολόκληρο. Σε λίγο φάνηκε και το χρυσοκούδουνο γίδι, μα περίσσευαν πίσω του γίδια πολλά. Τότε ο άγιος έιπε : «Όσα γίδια είναι μέσα στην μάντρα, ήμερα, όσα δε έξω άγρια». Από τότε λοιπόν εμφανίζονται, κατά την παράδοση, στο νησί μας τα αγρινά. Η παράδοσις αναφέρει ότι πέντε από τα αγρινά αυτά κάθε χρόνο ήρχοντο και έστεκαν σε ένα βράχο, κοντά στη μάνδρα. Οι Άγιοι Ηλιόφωτοι έπερναν τα τρία και τα έσφαζαν, τα δε δύο τα αάφηναν ελέυθερα. Τούτο γινόταν γι’ αρκετά χρόνια ώσπου μια χρονιά μέθυσαν οι άγιοι και έσφαξαν και τα πέντε. Κι’ από τότε δεν εμφανίστηκαν τα αγρινά. Μέχρι της σημερινής μέρας υπάρχη το γαλευτήρι, όπου οι Άγιοι Ηλιόφωτοι γάλευαν τα γίδια, η μάντρα που ονομάζεται «αγιομάντρα» και ο βράχος, όπου έστεκαν τα πέντε αγρινά

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής