Ο Άης Μάμας

Παρά την τοποθεσίαν Δρίτης ημισείαν ώραν από του χωριού υπάρχει μικρά εκκλησία εις μνήμην του αγίου Μάμαντος. Περί τούτου παραδίδουν τα εξής : «Ο Άης Μάμας ήτονε βοσκός κι η μάdρα dου ‘τόνε κάτω στον Dρίτη, Μίαν ημέραν ν εκατέβηκεν ένας σίφουνας μια βροχή ένα gακό και του πήρε dα ζά dου ο ποταμός. Το ‘πόμεινε μόνο ένα ζώ μ’ ένα μάτι, εν αυτί και μία ρώα βυζού. Ήβγαλε τζι βοσκοί dου να δούσι αν υπάρχουσι ζά ή τα πήρε όλα ο ποταμός. Οι βοσκοί ευρήκασιν ένα και το gράζασι, κι ως πααίνασιν απάνω εκλαίασι. Άης Μάμας τσι ‘δε πο ‘πααίνασιν απάνω με μια ζούλα και τηνε λέει ; Βρε μα είdα κλαίτεβρε, βρε, ο Θεός που τα ‘πήρεν,ο Θεός θα τα πέψη πάλι, μόνου μη gλαίτε. Μουρέ, φέρτε μου τον αρμεό. Αρμέει το ζώ κι ηρμέε gι ήρμεε κι ήρμεξεν όσο ‘άλα ερμέαν όλα dα ζά μαζί. – Θωρείτε δα, μουρέ πως ήρμεξα όσο ‘άλα ερμέαν όλα dα ζά μαζί. Σε δυό χρόνοι είχε bάλι χίλια ζά Ύστερις απέθανεν Άης Μάμας κι επειδής ήτονε καλός άνθρωπος που εκάμασιν άγιο κι εχτίσα gαι την εκκλησά στο μάζωμο dου και την έβγαλασιν «Άης Μάμας». Κατ' άλλην παράδοση “Ο Άης Μάμας” ήφυε κι εδιάβηκε στον Αζαλά. Εκεί ήκατσε κι ήβγαλε dο σουβλιάρι dου (αυλόν) κι ήπαιζε. Όλα dα ζά, που τά 'χε παρμένα ο ποταμός εξανάρθασι στο μαζωμό dου (μάζωμα) ιαυτό κι οι βοσκοί dου τόνε κάμασι άγιο. ( gράζασι = έκραζαν, ωδηγούν, αρμεός = δοχείον όπου αρμέγουν το γάλα)