Ο Κασσιανός πέρασε μια φορά όξω στο ρομάνι (δάσος) κ ηύρε ομπρός του το Μάμα, τότε ο Μάμας δεν ήτο ακόμη Άϊος κ(αι) έκλαιε, ήτο τσουπάνης, και του ‘πε : είντα που ‘χεις άτρωπε μου και κλαίεις κι αδημόνας κ’ έχεις παράπονο με το Θεό. – Τι να σου πώ του λέει, που ‘έ με φήνει ήσυχο η αρπάχτρα. Και που σε πειράζει η αρπάχτρα. Και λέει του πάλι ο τσουπάνης έρχεται και μου τρώει τ’ αρνιά μου. Του λέει τότε ο Κασσιανός και θέλεις ‘α τα φυλάξης να μη σε πειράζη στ’ αρνιά. Θέλω αλλά πώς; - Θα πάρης μίαν πιθαμή κλωστή από μετάξι και θα πάης να ‘βρής ένα βουνό που θα ‘δής να ‘χη μέσα μια αγριολιά και θα κάτσης στον ήσκιο της και στη ρίζα της ‘α μη θωρής θάλασσα και θα κάμης το σταυρό σου και θα πής : Θεέ μου και φύλαξε το κακό πουλί που πειράζει τ’ αρνιά και θα το λέης μια φορά και θα ‘ένης ένα κόμπο κι αυτό θα το πής τρείς φορές. Κι ύστερα αυτό το μετάξι με τους κόμπους θα το πάρης και θα ‘βρής ένα χαρτί (βιβλίον) αυτό που γυαλοεύγουν και το λέμε χαρτί γ(ι)αλούς και από το χαρτί της ‘αλούς θα κόψης ένα κομμάτι και θα βάλλης μέσα το μετάξι με τους κόμπους και θα το κάμης φυλαχτό. Αλλά του ‘πε ωρισμένο καιρό ‘α μην πάη σε θάλασσα μήτε σε ‘υναίκα ούτε χαρτιά ‘α παίζη. Αυτός το ‘καμε κ(αι) εσώθη απ’ την αρπάχτρα, αλλά μια μέρα ξεχάστη κ(αι) επήεν στη θάλασσα ‘α ξύση τα ψάρια του και την αυγή πήε απάνω στα ζά του και ηύρε τας φασαρίες, δεκαπέντε αρνιά ανοιμένα

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.

Ο Κασσιανός πέρασε μια φορά όξω στο ρομάνι (δάσος) κ ηύρε ομπρός του το Μάμα, τότε ο Μάμας δεν ήτο ακόμη Άϊος κ(αι) έκλαιε, ήτο τσουπάνης, και του ‘πε : είντα που ‘χεις άτρωπε μου και κλαίεις κι αδημόνας κ’ έχεις παράπονο με το Θεό. – Τι να σου πώ του λέει, που ‘έ με φήνει ήσυχο η αρπάχτρα. Και που σε πειράζει η αρπάχτρα. Και λέει του πάλι ο τσουπάνης έρχεται και μου τρώει τ’ αρνιά μου. Του λέει τότε ο Κασσιανός και θέλεις ‘α τα φυλάξης να μη σε πειράζη στ’ αρνιά. Θέλω αλλά πώς; - Θα πάρης μίαν πιθαμή κλωστή από μετάξι και θα πάης να ‘βρής ένα βουνό που θα ‘δής να ‘χη μέσα μια αγριολιά και θα κάτσης στον ήσκιο της και στη ρίζα της ‘α μη θωρής θάλασσα και θα κάμης το σταυρό σου και θα πής : Θεέ μου και φύλαξε το κακό πουλί που πειράζει τ’ αρνιά και θα το λέης μια φορά και θα ‘ένης ένα κόμπο κι αυτό θα το πής τρείς φορές. Κι ύστερα αυτό το μετάξι με τους κόμπους θα το πάρης και θα ‘βρής ένα χαρτί (βιβλίον) αυτό που γυαλοεύγουν και το λέμε χαρτί γ(ι)αλούς και από το χαρτί της ‘αλούς θα κόψης ένα κομμάτι και θα βάλλης μέσα το μετάξι με τους κόμπους και θα το κάμης φυλαχτό. Αλλά του ‘πε ωρισμένο καιρό ‘α μην πάη σε θάλασσα μήτε σε ‘υναίκα ούτε χαρτιά ‘α παίζη. Αυτός το ‘καμε κ(αι) εσώθη απ’ την αρπάχτρα, αλλά μια μέρα ξεχάστη κ(αι) επήεν στη θάλασσα ‘α ξύση τα ψάρια του και την αυγή πήε απάνω στα ζά του και ηύρε τας φασαρίες, δεκαπέντε αρνιά ανοιμένα

dc.contributor.author	Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
dc.coverage.spatial	Δωδεκάνησα, Χάλκη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:51Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:51Z
dc.date.issued	1964
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292705
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ο Κασσιανός πέρασε μια φορά όξω στο ρομάνι (δάσος) κ ηύρε ομπρός του το Μάμα, τότε ο Μάμας δεν ήτο ακόμη Άϊος κ(αι) έκλαιε, ήτο τσουπάνης, και του ‘πε : είντα που ‘χεις άτρωπε μου και κλαίεις κι αδημόνας κ’ έχεις παράπονο με το Θεό. – Τι να σου πώ του λέει, που ‘έ με φήνει ήσυχο η αρπάχτρα. Και που σε πειράζει η αρπάχτρα. Και λέει του πάλι ο τσουπάνης έρχεται και μου τρώει τ’ αρνιά μου. Του λέει τότε ο Κασσιανός και θέλεις ‘α τα φυλάξης να μη σε πειράζη στ’ αρνιά. Θέλω αλλά πώς; - Θα πάρης μίαν πιθαμή κλωστή από μετάξι και θα πάης να ‘βρής ένα βουνό που θα ‘δής να ‘χη μέσα μια αγριολιά και θα κάτσης στον ήσκιο της και στη ρίζα της ‘α μη θωρής θάλασσα και θα κάμης το σταυρό σου και θα πής : Θεέ μου και φύλαξε το κακό πουλί που πειράζει τ’ αρνιά και θα το λέης μια φορά και θα ‘ένης ένα κόμπο κι αυτό θα το πής τρείς φορές. Κι ύστερα αυτό το μετάξι με τους κόμπους θα το πάρης και θα ‘βρής ένα χαρτί (βιβλίον) αυτό που γυαλοεύγουν και το λέμε χαρτί γ(ι)αλούς και από το χαρτί της ‘αλούς θα κόψης ένα κομμάτι και θα βάλλης μέσα το μετάξι με τους κόμπους και θα το κάμης φυλαχτό. Αλλά του ‘πε ωρισμένο καιρό ‘α μην πάη σε θάλασσα μήτε σε ‘υναίκα ούτε χαρτιά ‘α παίζη. Αυτός το ‘καμε κ(αι) εσώθη απ’ την αρπάχτρα, αλλά μια μέρα ξεχάστη κ(αι) επήεν στη θάλασσα ‘α ξύση τα ψάρια του και την αυγή πήε απάνω στα ζά του και ηύρε τας φασαρίες, δεκαπέντε αρνιά ανοιμένα
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Ι΄- ΙΕ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2892, σελ. 55 – 57, Άννης Ιω. Παπαμιχαήλ, Χάλκη Δωδεκανήσου, 1964
dc.relation.sourceindex	2892
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_01375w, D_PAA_01375w2
dc.subject.legendtitle	Ο Άγιος Κασσιανός
dc.subject.legend	Παράδοση Ιθ 28
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	8133964/Δωδεκάνησα, Χάλκη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Ο Άγιος Κασσιανός

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές