Κασσιανού του Ρωμαίου (του καταραμένου)

Ου άγι Κασσιανός, παραπουνιόdαν στου Θιό, γιατί μαθέ, να κάνιν τόσις δόξις τσι πανηγύρια στουν άγι Ν’κόλα τσι στούν απάνου κόσμου, τσι για τουν Κασσιανό που γλύτουσι τόσ’ αθρώπ’ αμ’ τα θηριά, εν ιννιάστ’σι κανείς μηδι για προυστσύν’μα, μηδι για πανηγυρ’. Τ’ν ίδια τ’ν ώρα, να τσ’ η γι άγι Ν’κόλας, βριμένους ίσαμι του κόκκαλου τσ’ αναμμαλλιάρ’ς. Σαν πούταν λαφασμένους αμ’ ‘τ’ gούρασ’, έπισι στα ποδάρια τ’ Θιού τσ’ αρχίσι να λέγ’σι πόσα πέλαγα γύρ’σι τσί πόσα καράβια γλύτουσι μι τ’ς αθρώπ’ dουν. Τότις πλιά εν ιβάσταξι η Θός, γυρίζ΄τσι λέγ’ στουν Κασσιανό : «Τι τα θελ’ς, τι τα γυρεύ’ς μάθι του κ’bαρι, μια τσι καλή, πούς ή κόσμους π’καν τα πανηγύρια, ξέρ’ τι κάν’. Γυρ΄σι τσι δε τουν τουν αγίου Ν’κόλα. Μήδι μέρα, μήδι νύχτα ε συχάζ’, χώνιτι χρόνου τζίρο μέσα στ’ς φουρτούνις, για να γλυτών΄του gόσμου, τσι του βρατσί τ’ είνι πάdα βριμένου. Τσι συ πλιά πούς γλυτούσις μια φουρά τ’ς αθρώπ’ αμ’ τα θηρία, τσι μούτρα, ώρα τα’ν ώρα, να τζαπνίγ’ς;» Σώπασι γη Κασσιανός αμ’ τ’ν τρουπή τ’. Αμ’ απί τότις ο Θιός τουν καταρισ’ τσι, να μη μπουρή να γιουρτάζ’ κάθι χρόνου, μόνι να παίνιτι μια φουρά στα τέσσιρα χρόνια, άμα η Φλιβάρ΄ς θα τραβά εικοσιννιά. [Κασσιανού του Ρωμαίου Του καταραμένου = Ο Όσιος Κασσιανός που έχει την ατυχία να γιορτάζεται μονάχα στα δίσεχτα χρόνια, στις 29 Φλεβάρη, έχει γίνη ο στόχος του λαού, που τον υβρίζει και τον ειρωνεύεται. Κ’ επειδή ο δίσεχτος χρόνος, που ο λάος τον λέγει «δύστρυφνου», θεωρείται γρουσούζικος, γιατί φέρνει συμφορές και ατύχιες στον κόσμο, θεωρείται και ο άγιος Κασσιανός αίτιος των συμφορών του λαού. Την πρόληψη αυτή την έχουν και οι άλλοι λαοί. Και είναι προγονική κληρονομιά των ειδωλολατρικών χρόνων. Οι Ρωμαίοι, που πιστεύανε κι αυτοί στην ύπαρξη Θεών του Άδη, είχανε αφιερωμένο σ’ αυτούς τους Θεούς το μήνα Φλεβάρη, που τον θωρούσανε απαίσιο μήνα. Κατά τον ιερό Χρυσόστομο : «Το παρατηρείν ημέρας και καιρούς και ενιαυτούς, ου Χριστιανικής φιλοσοφίας, αλλ’ ελληνικής πλάνης εστίν.»]