Εν Νουτσόμβρω χωριώ παρά τους Πενταγιούς ήκουσα τας εξής παραδόσεις. «Προυτύτιρα ήταν ου Παλ’ αηλιάς, αλλά υστιρώτιρα φαν’ κι ου Αηλιάς ‘ς τ’ δωθί τ’ ραχ’ κι γι’ αυτό έχτ’σαν ‘ς δώθι ραχ’ τουν Αηλιά κι παγγυρίζνι τώρα μι τραπέζια». Εις απόστασιν ημισείας ώρας από το Νουτσόμβρου επί ράχεως είναι εξωκλήσιον του Αγίου Ηλία. Ενταύθα γίνεται η ετήσια πανήγυρις του ειρημένου χωριού. Πάντες δηλ. οι κάτοικοι εξέρχονται εφωδιασμένοι με πάντα τα χρειώδη και λειτουργούνται την 20ην Ιουλίου, ετήσιαν μνήμην του Άγιου. Μετά το πέρας της λειτουργίας ολίγον απώ του εκκλησιδίου και υπό παχυσκίους ελάτας στρώνονται τράπεζαι οικογενειακαί, σκορπίζονται τεμάχια οπτού κρέατος, πίται και γιαούρται και γίνεται πλούσια ευωχία οίνου. Περί το δειλινόν, αφού γίνη αρκετή εις τον Βάκχον θυσία και εξυμνηθούν οι άθλοι των γενναίων κλεφτών, άρχεται ο ελληνικός χορός εις τον οποίον επιδεικνύεται η χαριτωμένη κορμοστασιά της χωριατοπούλας και η καμαρωτή λεβεντιά των παλληκαριών του βουνού. Ποιητικωτέραν σκηνήν ουδέπετε εις τον βίο μου είδα από αυτήν της πανηγύρεως του Αηλιά του Νουτσόμβρου. Όπου και ήκουσα την ανωτέρω περί κτήσεως του εκκλησιδίου παράδοσιν, είδα δε και την απέναντι ράχιν επιδειχθείσαν μοι όπου ήτο κτισμένος ο «παλιός Αηλιάς». (Παλ’ αηλιάς = Ο Παλαιός άγιος Ηλίας, Παγγυρίζνι = Πανηγυρίζουνε)

Λουκόπουλος, Δημήτριος

Εν Νουτσόμβρω χωριώ παρά τους Πενταγιούς ήκουσα τας εξής παραδόσεις. «Προυτύτιρα ήταν ου Παλ’ αηλιάς, αλλά υστιρώτιρα φαν’ κι ου Αηλιάς ‘ς τ’ δωθί τ’ ραχ’ κι γι’ αυτό έχτ’σαν ‘ς δώθι ραχ’ τουν Αηλιά κι παγγυρίζνι τώρα μι τραπέζια». Εις απόστασιν ημισείας ώρας από το Νουτσόμβρου επί ράχεως είναι εξωκλήσιον του Αγίου Ηλία. Ενταύθα γίνεται η ετήσια πανήγυρις του ειρημένου χωριού. Πάντες δηλ. οι κάτοικοι εξέρχονται εφωδιασμένοι με πάντα τα χρειώδη και λειτουργούνται την 20ην Ιουλίου, ετήσιαν μνήμην του Άγιου. Μετά το πέρας της λειτουργίας ολίγον απώ του εκκλησιδίου και υπό παχυσκίους ελάτας στρώνονται τράπεζαι οικογενειακαί, σκορπίζονται τεμάχια οπτού κρέατος, πίται και γιαούρται και γίνεται πλούσια ευωχία οίνου. Περί το δειλινόν, αφού γίνη αρκετή εις τον Βάκχον θυσία και εξυμνηθούν οι άθλοι των γενναίων κλεφτών, άρχεται ο ελληνικός χορός εις τον οποίον επιδεικνύεται η χαριτωμένη κορμοστασιά της χωριατοπούλας και η καμαρωτή λεβεντιά των παλληκαριών του βουνού. Ποιητικωτέραν σκηνήν ουδέπετε εις τον βίο μου είδα από αυτήν της πανηγύρεως του Αηλιά του Νουτσόμβρου. Όπου και ήκουσα την ανωτέρω περί κτήσεως του εκκλησιδίου παράδοσιν, είδα δε και την απέναντι ράχιν επιδειχθείσαν μοι όπου ήτο κτισμένος ο «παλιός Αηλιάς». (Παλ’ αηλιάς = Ο Παλαιός άγιος Ηλίας, Παγγυρίζνι = Πανηγυρίζουνε)

dc.contributor.author	Λουκόπουλος, Δημήτριος
dc.coverage.spatial	Αιτωλία
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:47Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:47Z
dc.date.issued	1914
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292634
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Εν Νουτσόμβρω χωριώ παρά τους Πενταγιούς ήκουσα τας εξής παραδόσεις. «Προυτύτιρα ήταν ου Παλ’ αηλιάς, αλλά υστιρώτιρα φαν’ κι ου Αηλιάς ‘ς τ’ δωθί τ’ ραχ’ κι γι’ αυτό έχτ’σαν ‘ς δώθι ραχ’ τουν Αηλιά κι παγγυρίζνι τώρα μι τραπέζια». Εις απόστασιν ημισείας ώρας από το Νουτσόμβρου επί ράχεως είναι εξωκλήσιον του Αγίου Ηλία. Ενταύθα γίνεται η ετήσια πανήγυρις του ειρημένου χωριού. Πάντες δηλ. οι κάτοικοι εξέρχονται εφωδιασμένοι με πάντα τα χρειώδη και λειτουργούνται την 20ην Ιουλίου, ετήσιαν μνήμην του Άγιου. Μετά το πέρας της λειτουργίας ολίγον απώ του εκκλησιδίου και υπό παχυσκίους ελάτας στρώνονται τράπεζαι οικογενειακαί, σκορπίζονται τεμάχια οπτού κρέατος, πίται και γιαούρται και γίνεται πλούσια ευωχία οίνου. Περί το δειλινόν, αφού γίνη αρκετή εις τον Βάκχον θυσία και εξυμνηθούν οι άθλοι των γενναίων κλεφτών, άρχεται ο ελληνικός χορός εις τον οποίον επιδεικνύεται η χαριτωμένη κορμοστασιά της χωριατοπούλας και η καμαρωτή λεβεντιά των παλληκαριών του βουνού. Ποιητικωτέραν σκηνήν ουδέπετε εις τον βίο μου είδα από αυτήν της πανηγύρεως του Αηλιά του Νουτσόμβρου. Όπου και ήκουσα την ανωτέρω περί κτήσεως του εκκλησιδίου παράδοσιν, είδα δε και την απέναντι ράχιν επιδειχθείσαν μοι όπου ήτο κτισμένος ο «παλιός Αηλιάς». (Παλ’ αηλιάς = Ο Παλαιός άγιος Ηλίας, Παγγυρίζνι = Πανηγυρίζουνε)
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Ι΄- ΙΕ΄
dc.relation.source	Δ. Λουκόπουλος, Αιτωλία, Λαογραφία Δ, 1913 – 1914, σελ. 428
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Δ
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_01292w
dc.subject.legendtitle	Προφήτης Ηλίας
dc.subject.legend	Παράδοση Ιστ 23
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	265508/Αιτωλία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Προφήτης Ηλίας

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές