Παράδοσις για τα πρόβατα

Ο Θεός επήγε σ’ ένα αγελαδάρη. Επήγε σαν γέρος. Τ’ αγελάδια βοσκούσαν ήμερα σαν τ’ αρνάκια. Του γυρεύει νερό του αγελαδάρη. Ο αγελαδάρης από την πολλήν του τεμπελιά έδειξε με το πόδι του στο γέρο που είναι η βρύσι. Ο γέρος εθύμωσε και του καταράστηκε να βασανίζεται ο αγελαδάρης. Το μετάνοιωσε ο αγελαδάρης, αλλά ο γέρος έφυγε κ’ η κατάρα έμεινε. Πάει πιο κάτω σ’ ένα που βοσκε τα αρνάκια, του γυρεύει νερό. Ο τσοπάνος του λέει. Πώς να πάω, τ’ αρνάκια φεύγουν, είχαν μυίγα. Ο Θεός του είπε «Πήγαινε κ’ εγώ θα τα προσέχω. Ο γέρος βγάζει το καπέλλο του το βάζει στη βέργα του και συγκεντρώνονται όλα τα αρνιά κάτω στη σκιά. Από τότε η μυίγα έφυγε από τα αρνιά κ’ επήγε στ’ αγελάδια και τα αρνιά είναι ήμερα.