Ήρθε καιρός να σταυρωθή ο Χριστός. Που να τόνε σταυρώσουνε, που να μην τόνε σταυρώσανε; Λένε οι – γι- Οβραίοι: «Δεν παίρνομι, μωρέ παιδιά, το αμαρτωλό ξύλο απού ‘χει ο Σολομών φυλακισμένο; - Παίρνουμιν το; - Παίρνομίν το. Πάνε κιόλας και το παίρνουνε και σταυρώνουνε το Χριστό. Έτσι ήλιωσεν κι η αμαρτία του Λώτ, απού σταυρώθηκεν ο Χριστός στο ξύλο απάνω. [Βλ. Παραδόσεις ΜΕ Χ 116213 Ο Σολομών και το δέντρο του Λώτ σελ. 10 – 11, Λωτ= Βλ. Παραδόσεις ΜΕ χ116213 Ο Λώτ φεύγει από την Πεντάπολη]

1938

Αρ. 1162 Α, σελ. 11, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938

1161 Α, Αρχείο χειρογράφων

Παραδόσεις
TEXT

Ελληνική - Λόγια ελληνική

Παραδόσεις Α΄- Θ΄

Παράδοση Θ
Παράδοση ΜΕ

Ο Χριστός και το ξύλο της αμαρτίας

Χριστός

Λιουδάκης, Γεώργιος Άνδρας 78

Except where otherwise noted, this item's license is described as Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές