Φονισκαριά

Η λέξις είναι εν χρήσει εν πολλαίς τοπωνυμίαις Γορτυνίας προς δήλωσιν φόνου ανθρώπου, γενομένου είτε εξ αιτίας ενός δένδρου, εάν δηλ. ο άνθρωπος πέση εκ τούτου και φονευθή κ πέση το δένδρον εν τη υλοτομία και φονεύση άνθρωποι κ.τ. τοιαύτα είτε εξ’ άλλου εάν τις φονευθή εξ εαυτού, αυτοχειριασθή κρεμάμενος εκ δένδρου, κ εν τη φονισκαριά Ζατοίνης ένθα υπάρχοντος δένδρου τινός, κατά την παράδοσιν, εκρεμάσθη Ιούδας ο Ισκαριώτης μη ανεχόμενοι τας τύψεις του συνειδότος δια την υπ’ αυτού παράδοσιν του Ιησού Χριστού. Της ειρημένης λέξεως το β. συνθετικού είναι πεθάνω. Κ λέξις αριά= το δένδρο, κ δρύς.