Εις την συνέχειαν της λαογραφίας Περιοχής Μύθων παραθέτομεν ωσαύτω, τοπωνύμια σχέσιν έχοντα προπαντός με τη λαογραφίαν αλλά και με την Ιστορίαν και αρχαιολογίαν της περιοχής ΚΑΣΤΕΛΛΟΣ – ΛΕΝΙΚΟ: Βορείως του χωρίου και εις απόστασιν ενός περίπου χιλιομέτρου εν μέσω καταφύτου πλαγιάς, εξ αγρίων δένδρων, υψούται αγέροχος, ως λέων, υψηλός στρογγυλός βράχος μερικών τετραγωνικών μέτρων εμβαδού, απόκρημνος πανταχόθεν πλην ενός μέρους δι ου τις ανέρχεται. Η ονομασία του είναι ειλημμένη εκ του λατινικού Castelum φρούριον. Ευτεύθεν προκύπτει ότιήαν φρούριον ίσως κατατών Ενετών, τοπωνυμία απαντάται εις πολλά μέρη και μάλιστα υπάρχουν χωρία και Κωμοπόλεις με την ονομασίαν αυτήν ως Κάστελλος (Αποκόρωνας) Καστέλλι (Πεδιάδα – Κίσσαμος). Άξιον παρατηρήσεως είναι το γεγονός ότι πλησίον του εν λόγω βράχου υπάρχει μέρος με την ονομασία ΛΕΝΙΚΟ. Η λέξις αυτή ασφαλώς είναι η παρεφθαρμένη λέξις Ελληνικό. Εις αυτό εδώ το μέρος υπάρχουν Ίχνη αρχαίου συνοικισμού ήτι τοίχοι με πέτρας αρκούντως μεγάλας ενθυμιζούσας κυκλώπεια τείχη, ω; και συντρίμματα πηλίνων υσχείων. Ο εν λόγω συνοικισμός δεν δύναται να ήτο συνοικισμός επί Σαρακινών ο ότι είναι αντίκρυ (φάτσα) της θαλάσσης. Εις την κορυφήν του προαναφερθέντος βράχου (Καστέλλου) υπάρχουν εγκατεσπαρμένα και παραχωμένα οστά ανθρώπινα. Συσχετίζοντας τα ως άνω με παραξένους διηγήσεις αίτινες κυκλοφορούν μεταξύ των κατοίκων, ως περί κεκρυμμένου θησαυρού, προστατευομένου υπό «Στοιχείου» και περί υπαρχούσης Εικόνος της Παναγίας, συμπεραίνομεν ότι κάτι το ιστορικώ άγνωστον υπάρχει το οποίον μετ’ επιμονής κρατείται εις τα σπλάχνα της γης.