Ο ανδριάντας των Τριαντών

Γύρω στο όνομα του χωριού Τριάντα είναι πλεμένη μια παράδοση, που μπορεί θα θεωρηθή μάλλον ως ιστορικόν της ονομασίας του χωριού. Την άκουσα από τον Τριαντενόν Χριστόδουλον Κουντούρην και την διηγούμαι όπως μου την είπεν με τα ίδια του τα λόγια. Μεγάλη φασαρία είχε το χωριό μας εδώ και τρακόσα χρόνια για ένα αντριάντα, που βρήκαν δύο χωριανοί μας σκάβοντας σ’ ένα χωράφι. Ένας άντρας μαρμαρένιος παρουσιάστηκε σε μιαν αξινιά κι οι σκαφτιάδες ξαφνίστηκαν σαν τον είδαν. Το είπαν στο χωριό και όλοι οι χωριανοί άφισαν τα δουλειές τους κι έτρεξαν να δουν τον ανδριάντα αυτόν που ‘χαν στεμμένο σε μιαν ρίζα εληάς. Είχαν χαράν μεγάλην όλοι στο χωριό σαν τους είπε μάλιστα κάποιος γραμματισμένος πως αν πουλούσαν το αρχαίο αυτό σε κανέναν αρχαιολόγο θα περναν χιλιάδες λίρες. Πολλοί από τα σύγκοντα χωριά κι όσοι περνούσαν κείνην την ημέρα για την χώρα έτρεξαν να δουν τον ανδριάντα από τον οποίον επήρε κατόπιν και το χωριό το όνομα Τριάντα. Η χαρά όμως των χωρικών έμελλε σε λίγο να γίνη λύπη και στεναχώρια γιατί η είδηση έφταξε στ’ αυτιά των Τούρκων κι ο Πασάς της Ρόδου έστειλεν στρατιώτες να πάρουν τον ανδριάντα. Οι χωρικοί καταστενοχωρημένοι έκαμαν συμβούλιο κι αποφάσισαν να πάρουν το αρχαίο δύο γέροι πιστοί και να το κρύψουν σε μέρος που να μην το ξέρη άλλος εχτός από αυτούς του δυο. Άδικα προσπαθούσαν οι Τούρκοι να εύρουν τον ανδριάντα κι άδικα ετυραννούσαν τους γέρους και τους εβασάνιζαν να μολογήσουν το μέρος. Οι γέροι σε λίγο πέθαναν στην φυλακή από τα πολλά βασανιστήρια κι έτσι δεν ξέρει κανείς το μέρος, που έχωσαν τον ανδριάντα. Μένει θαμμένος τόσα χρόνια ο μαρμαρωμένος άντρας και καρτερεί την ώρα και την στιγμή, που θα τον ξεθάψουν και να τον σηκώσουν οι σημερινοί Ροδίτες όπως μου έλεγεν ο συγχωρεμένος ο Χριστόδουλος Κουντούρης σαν μου διηγούνταν την ιστορίαν αυτήν. [Τριάντα= Σε κάποιο βιβλίο της εκκλησίας των Τριαντών ένας Μητροπολίτης γράφει: Εν Ανδριάντοις]