Νια βουλά ήταν βασίλειου ‘ς τουν Τράφου, κι αυτού κατοίκαϊ ναι βασίλ’σσα. Απού πέρα ΄ς τα Μακρυνεία ήταν ένα βασ’΄’οπλου κι τν ιρουτεύκι αυτή τ βασίλ’σσα να τμ πάρ’ (1). Τουν ήθιλι κι αυτήν κι τουμ πήρι, αλλά ήθιλι να κατοικέψνι ‘ς τουν Τράφου, αλλά του βασ’λόπλου ήθιλι ‘ς την Μακρυνεία. Λοιπόν δεν τα σιαξαν(2) κι κήρυξαν τουμ πόλιμου. Κι σκουτώθκι η βασίλ’σσα κι θάφκι δυο αδρασκιλ’σιες μακρυά π του πέλαου. Αυτήν ήτανι πού ουραία. Κι’ αυτήν τα βασίλ’σσα τν έλιγαν Μαντάνασσα. Μαντάνασσα είναι μικρός συνοικισμός εν Τριχωνία, τον οποίον συναντά επί της αμαξιτού οδού ο ερχόμενος εξ Αγρινίου εις το Κεφαλόβρυσον και παρά τας όχθας της Τριχωνίδος λίμνης, ήτις χωρίζει την Τριχωνίαν από της απ’ αντίκρυ Μακρυνείας, δήμου της επαρχίας Μεσολογγίου. Ντράφος είναι τοπωνυμία ολίγον άπω της Μαντάνασσας και προς το Κεφαλόβρυσον, παρά τας όχθας αμέσως της Τριχωνίδος, όπου και προς το Κεφαλόβρυσον, παρά τας όχθας αμέσως της Τριχωνίδος, όπου και οχυρώματα τινα αρχαία σώζονται, υπερασπίζοντα βεβαίως την από της πεδινής Αιτωλίας εις τον αρχαίον Θέρμον άγουσαν. [να τμ πάρ= Την ερωτευτή, να την πάρη, να την νυμφευθή, δεν τα σιαξαν= δεν συνεφώνησαν]