Ζούσε λέει, κάποτε ένα ρήγας, ο ρήγας του Άη – Γιωρκού, με τ’ όνομα, και η όμορφη κυρά του. Είχαν και μια μικρή σκλάβα, την Μασάρα, που ξεχώριζε ανάμεσα στις άλλες για την ομορφιά και την καλωσύνη της. Ο πύργος του ρήγα ήταν σκαρφαλωμένος πάνω σ΄ ένα άγονο λόφο, που κάτω από τα πόδια του απλωνόταν το βασίλειό του: Η εύφορη πεδιάδα της Σκυλλούρας και το τμήμα της γης που περιέχεται μεταξύ του χειμάρου Σερράχη και των χαμηλών άγονων λόφων. Η ρήγαινα γέννησε παιδιά. Και ζούσαν όλοι τους ευτυχισμένοι. Ο ρήγας και η κυρά του κι η αγαπημένη τους σκλάβα, η Μασάρα. Τα χρόνια περνούσαν, τα κεφάλια των βασιλιάδων χιόνισαν, τα παιδιά μεγάλωσαν. Κάποτε ο βασιλιάς πέθανε. Ο μεγάλος γυιός πήρε το θρόνο. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν και πήγαν στα σπίτια των γαμπρών. Τα αγόρια πήγαν αλλού να βρουν την τύχη τους. Ο νέος ρήγας παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, δεν υπήρχε πια θέση για την γριά ρήγαινα. Πήρε λοιπόν τα χρυσαφικά της τις σκλάβες της και την πιστή Μασάρα και κατέβηκαν κάτω στον κάμπο. Σε μια κοιλάδα έκτισε η κυρά το νέον της αρχοντικό. Από ευγνωμοσύνη έδωσαν στην σκλάβα Μασάρα την ελευθερία της και χρυσάφι να κτίση τον πύργο της όπου θέλει μέσα στο βασίλειο. Κι έκτισε η Μασάρα τον πύργο της ένα μόλις μίλι μακρυά από το αρχοντικό της κυράς της. Πέθανε η κυρά, πέθανε η Μασάρα. Οι δούλοι σκόρπισαν, οι πύργοι τους εγκαταλείφθηκαν στο έλεος της βροχής και του ανέμου. Ύστερα ήλθαν κακά χρόνια. Πειρατές έβγαιναν στην στεριά και σφάζαν, ατίμαζαν, λεηλατούσαν. Οι κάτοικοι της παραλίας φύγαν. Βρήκαν καταφύγιο κοντά στους πύργους τους μισοερειπωμένους. Ύστερα ήλθαν καλά χρόνια. Μια οι άνθρωποι δεν έφυγαν από τους πύργους. Είχαν αγαπήσει πια τον τόπο. Έκτισαν εκεί γύρω από τους πύργους τα φτωχικά τους κι έμειναν για πάντα. Οι πύργοι σιγά – σιγά γκρεμίστηκαν, ερειπώθηκαν, έγιναν σκόνη. Μα το όνομα έζησε. Ο συνοικισμός που χτίστηκε γύρω από τον πύργο της κυράς λέγεται μέχρι σήμερα Κυρά και ο άλλος Μάσαρη.

Παπασωζόμενου, Ι. Γ.

Ζούσε λέει, κάποτε ένα ρήγας, ο ρήγας του Άη – Γιωρκού, με τ’ όνομα, και η όμορφη κυρά του. Είχαν και μια μικρή σκλάβα, την Μασάρα, που ξεχώριζε ανάμεσα στις άλλες για την ομορφιά και την καλωσύνη της. Ο πύργος του ρήγα ήταν σκαρφαλωμένος πάνω σ΄ ένα άγονο λόφο, που κάτω από τα πόδια του απλωνόταν το βασίλειό του: Η εύφορη πεδιάδα της Σκυλλούρας και το τμήμα της γης που περιέχεται μεταξύ του χειμάρου Σερράχη και των χαμηλών άγονων λόφων. Η ρήγαινα γέννησε παιδιά. Και ζούσαν όλοι τους ευτυχισμένοι. Ο ρήγας και η κυρά του κι η αγαπημένη τους σκλάβα, η Μασάρα. Τα χρόνια περνούσαν, τα κεφάλια των βασιλιάδων χιόνισαν, τα παιδιά μεγάλωσαν. Κάποτε ο βασιλιάς πέθανε. Ο μεγάλος γυιός πήρε το θρόνο. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν και πήγαν στα σπίτια των γαμπρών. Τα αγόρια πήγαν αλλού να βρουν την τύχη τους. Ο νέος ρήγας παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, δεν υπήρχε πια θέση για την γριά ρήγαινα. Πήρε λοιπόν τα χρυσαφικά της τις σκλάβες της και την πιστή Μασάρα και κατέβηκαν κάτω στον κάμπο. Σε μια κοιλάδα έκτισε η κυρά το νέον της αρχοντικό. Από ευγνωμοσύνη έδωσαν στην σκλάβα Μασάρα την ελευθερία της και χρυσάφι να κτίση τον πύργο της όπου θέλει μέσα στο βασίλειο. Κι έκτισε η Μασάρα τον πύργο της ένα μόλις μίλι μακρυά από το αρχοντικό της κυράς της. Πέθανε η κυρά, πέθανε η Μασάρα. Οι δούλοι σκόρπισαν, οι πύργοι τους εγκαταλείφθηκαν στο έλεος της βροχής και του ανέμου. Ύστερα ήλθαν κακά χρόνια. Πειρατές έβγαιναν στην στεριά και σφάζαν, ατίμαζαν, λεηλατούσαν. Οι κάτοικοι της παραλίας φύγαν. Βρήκαν καταφύγιο κοντά στους πύργους τους μισοερειπωμένους. Ύστερα ήλθαν καλά χρόνια. Μια οι άνθρωποι δεν έφυγαν από τους πύργους. Είχαν αγαπήσει πια τον τόπο. Έκτισαν εκεί γύρω από τους πύργους τα φτωχικά τους κι έμειναν για πάντα. Οι πύργοι σιγά – σιγά γκρεμίστηκαν, ερειπώθηκαν, έγιναν σκόνη. Μα το όνομα έζησε. Ο συνοικισμός που χτίστηκε γύρω από τον πύργο της κυράς λέγεται μέχρι σήμερα Κυρά και ο άλλος Μάσαρη.

dc.contributor.author	Παπασωζόμενου, Ι. Γ.
dc.coverage.spatial	Κύπρος
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:21Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:21Z
dc.date.issued	1955
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292081
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ζούσε λέει, κάποτε ένα ρήγας, ο ρήγας του Άη – Γιωρκού, με τ’ όνομα, και η όμορφη κυρά του. Είχαν και μια μικρή σκλάβα, την Μασάρα, που ξεχώριζε ανάμεσα στις άλλες για την ομορφιά και την καλωσύνη της. Ο πύργος του ρήγα ήταν σκαρφαλωμένος πάνω σ΄ ένα άγονο λόφο, που κάτω από τα πόδια του απλωνόταν το βασίλειό του: Η εύφορη πεδιάδα της Σκυλλούρας και το τμήμα της γης που περιέχεται μεταξύ του χειμάρου Σερράχη και των χαμηλών άγονων λόφων. Η ρήγαινα γέννησε παιδιά. Και ζούσαν όλοι τους ευτυχισμένοι. Ο ρήγας και η κυρά του κι η αγαπημένη τους σκλάβα, η Μασάρα. Τα χρόνια περνούσαν, τα κεφάλια των βασιλιάδων χιόνισαν, τα παιδιά μεγάλωσαν. Κάποτε ο βασιλιάς πέθανε. Ο μεγάλος γυιός πήρε το θρόνο. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν και πήγαν στα σπίτια των γαμπρών. Τα αγόρια πήγαν αλλού να βρουν την τύχη τους. Ο νέος ρήγας παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, δεν υπήρχε πια θέση για την γριά ρήγαινα. Πήρε λοιπόν τα χρυσαφικά της τις σκλάβες της και την πιστή Μασάρα και κατέβηκαν κάτω στον κάμπο. Σε μια κοιλάδα έκτισε η κυρά το νέον της αρχοντικό. Από ευγνωμοσύνη έδωσαν στην σκλάβα Μασάρα την ελευθερία της και χρυσάφι να κτίση τον πύργο της όπου θέλει μέσα στο βασίλειο. Κι έκτισε η Μασάρα τον πύργο της ένα μόλις μίλι μακρυά από το αρχοντικό της κυράς της. Πέθανε η κυρά, πέθανε η Μασάρα. Οι δούλοι σκόρπισαν, οι πύργοι τους εγκαταλείφθηκαν στο έλεος της βροχής και του ανέμου. Ύστερα ήλθαν κακά χρόνια. Πειρατές έβγαιναν στην στεριά και σφάζαν, ατίμαζαν, λεηλατούσαν. Οι κάτοικοι της παραλίας φύγαν. Βρήκαν καταφύγιο κοντά στους πύργους τους μισοερειπωμένους. Ύστερα ήλθαν καλά χρόνια. Μια οι άνθρωποι δεν έφυγαν από τους πύργους. Είχαν αγαπήσει πια τον τόπο. Έκτισαν εκεί γύρω από τους πύργους τα φτωχικά τους κι έμειναν για πάντα. Οι πύργοι σιγά – σιγά γκρεμίστηκαν, ερειπώθηκαν, έγιναν σκόνη. Μα το όνομα έζησε. Ο συνοικισμός που χτίστηκε γύρω από τον πύργο της κυράς λέγεται μέχρι σήμερα Κυρά και ο άλλος Μάσαρη.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Ι. Γ. Παπασωζόμενου, Κυρά Μάσαρη, Μαθητική Εστία, έτος Ε, (1955), Κύπρος, σελ. 158, αρ. 15
dc.relation.sourceindex	Μαθητική Εστία, Ε
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_00694w, D_PAA_00694w2
dc.subject.legendtitle	Κυρά Μάσαρη
dc.informant.name	Παπά Σωζόμενος, Βασίλειος
dc.informant.gender	Άνδρας
dc.informant.age	75
dc.subject.legend	Παράδοση Ε
dc.informant.informations	Κατωκοπιά
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	146669/Κύπρος

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Κυρά Μάσαρη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές