Μαρτάτα

Μια όμορφη παντρεμμένη γυναίκα διοικούσε το Δεσιώτικο αυτό βουνό – π’ ακούει στ’ όνομα Μαρτάτα. Αυτή κανόνιζε τους λογαριασμούς αυτή εισέπραττε το νοίκι απ’ τη βοσκή των χωριανών και Σαρακατσάνικων προβάτων, γιατί ο άντρας της είταν μπουνταλάς, χαζόφερνε. Μια μέρα που πήγαινε στα μαντριά, παρουσιάστηκε στο μονοπάτι ένα νειό και πανώριο παλλικάρι. Τη σταμάτησε και της είπε πως είναι Βασιλόπουλο, πως η μοίρα του το διάταξε νάρθει στα μέρη τούτα, να βρει τη γυναίκα που του ταιριάζει. Τέλος της είπε, ότι αυτή είναι η γυναίκα της μοίρας του και ζήτησε να το ακολουθήσει. Οι Δεσιώτες λένε πως ακολούθησε το παλλικάρι γιατί έκτοτες δεν φάνηκε στο χωριό. Έτσι το βουνό πήρε τ’ όνομα «Μαρτάτα» [Μαρτάτα= Κουτσοβλαχ. Η παντρεμένη]